Fiński projekt założony w 2017 z inicjatywy muzyków Oranssi Pazuzu i Dark Buddha Rising. Początkowo powstał w celu zagrania pojedynczego koncertu na festiwalu Roadburn 2018. Napisano muzykę, a występ przyjęto dobrze na tyle przez 3000 fanów, że ostatecznie postanowiono nagrać też wersję studyjną. Do płyty można było podchodzić dwojako: jak do angażującej psychologicznie metalowej lub jako przekraczającej wymiary jednogodzinnej podróży składającej się z dziewięciu części. Album opowiadał historię trzech istot (stąd trzech wokalistów) i ich głębokie poszukiwanie wiedzy: Vesa Ajomo jako Szaman widział uciskającą wizję z ponurej przyszłości ludzkości, Juho Vanhanen jako Poszukiwacz w pogoni za prawdą w nieznanych wymiarach oraz Marko Neuman jako Posiadacz deprawował inne osoby, manipulując nimi w swoim złowieszczym planie. Dwa zespoły i dziesięciu muzyków pracujących nad materiałem nie lada wyzwanie. Na szczęście współpraca okazała się produktywna. Całość zaczynał instrumentalny Void Monolith i ten psychodeliczny początek utrzymano w duchu starego Pink Floyd, po którym następowało rozwinięcie w umiarkowanym tempie, utrzymane do samego końca. Niepokojący The Shamanic Vision to już histeryczne wokale, perkusja wybijająca rytualne rytmy i atmosfera powodująca dreszczyk. To poczucie przekroczenia niewidzialnej granicy do innego wymiaru towarzyszyo słuchaczowi również w dynamiczniejszym Seeker`s Reflection, który wwiercał się w umysł i drążył go niemiłosiernie - tak jakby jakaś istota chciała dostać się do niego i zawładnąć nim. Journey To The Centre Of Mass to ponad 10-minutowy transowy kawałek o kosmicznym klimacie, który mógłby służyć za ścieżkę dźwiękową podczas podróży międzygwiezdnych. Wake Up The Possessor to prawdziwa huśtawka nastrojów - spokojny wstęp, oszczędne dźwięki i żeński wokal tkały iluzję chwili wytchnienia, lecz tą sielankę burzyły opętane głosy, rytmiczne tempo i w końcu obłąkańcze wrzaski. Infinite Gate Opening brzmiał niczym wyciągnięty z filmów grozy z inwokacjami mrocznej ceremonii na tle ambientowych dźwięków klawiszy i bębnów. Z kolei Vacuum Head stanowił przeciwieństwo swojego poprzednika - ta kompozycja była niczym szalona nawiedzona istota nie innego świata wypuszczona niechcący w trakcie poprzedniej ceremonii i szarpiąca, żeby się uwolnić. Powrotem do ambientowych rejonów był The Universal Eye, oparty w zasadzie na klawiszych plamach i skąpych dźwiękach. Krążek zamyka tytułowy Syntheosis - potężny i zwalisty utwór z ciężkimi riffami o psychodelicznej aurze, trwający 13 minut i zwieńczenie tej mistycznej podróży, pełnej duchowych doświadczeń. Płyta wymagała należytej uwagi i nastawienia podczas słuchania, gdyż wiele się tu działo. Wysiłek okazał się wart zachodu, a jego efektem była oryginalna muzyka, orbitująca pomiędzy psychedelicznym doomem, sludge, awangardą, space rockiem i blackowymi wokalami. Choć specyficznego stylu Oranssi Pazuzu nie zabrakło, tym razem była to jednak bardziej podróż w pierwotne wnętrza ziemi w celu odkrycia historii ludzkiego zezwierzęcenia, niż odkrywanie nowych galaktyk, pełnych halucynogennych gazów i trujących bakterii.

Juho Vanhanen / Niko Lehdontie / Ville Leppilahti / Toni Hietamäki / Jarkko Salo (wszyscy Oranssi Pazuzu),
Marko Neuman (Convocation, Dark Buddha Rising), Vesa Ajomo / Jussi Saarivuori / Petri Rämänen / Jukka Rämänen (wszyscy Dark Buddha Rising)