Niemiecka grupa powstała w 2021 w Bremie z inicjatywy gitarzysty Monument. Dan zaprzepaścił szansę na album bardzo dobry na wskutek złych wokali, grając za to świetnie na gitarze i tworząc formalnie bogaty repertuar z pogranicza powermetalu, melodyjnego thrashu i prog-metalu. Poprawny thrashujący Arise Dan zaśpiewał fatalnie i wysokiej klasy refren nie był w stanie wyciągnąć numeru całościowo na przyzwoity poziom. Tak było praktycznie we wszystkich kompozycjach, gdzie Dan stawał za mikrofonem. W dodatku w Open Your Eyes powermetalową maszynę powstrzymano kiepskimi zagrywkami pod Bullet For My Valentine i nie pomogło nawet wirtuozerskie solo klawiszowe Boba Katsonisa. Baune chyba zdawał sobie sprawę ze swoich nikłych możliwości wokalnych, gdyż do studia zaprosił wielu gości. W interesująco progresywnie połamanym Temple Of Fear zaśpiewał wybornie Rasmus Andersen, duński wokalista brytyjskiego Diamond Head, dzieląc partie z Francuzką Jennifer Diehl. W chłodnym i wystudiowanym w lekko progresywnej manierze God Of War wymagał ponownie aktorskiego śpiewu i tutaj sprawdziła się w duecie z Danem Greczynka Aliki Katriou. Ogólnie jednak numer zbytnio przeładowano pomysłami. No Man`s Land to prawie dziesięć minut wolnego heavy na granicy heavy/doomu, ze słyszalną inklinacją epicką - Baune zaśpiewał to poprawnie, ale aż się prosiło by za mikrofonem stanął Mats Levén. Matt Mitchell z brytyjskiego Furyon wspaniale zaśpiewał w Master Of You i ten utwór był przecudowny w delikatnej melodii refrenu i progresywnych mocnych gitarowych ozdobnikach. Doogie White czarował w heavymetalowym Lost Sanctuary, który byłby ultra-hitem tej płyty, gdyby nie dosyć ograny motyw muzyczny refrenu - mało odkrywczy i wiele razy już wykorzystany. Surowszy power/thrashowy The Arconite to słabszy moment albumu, ze zbyt wysokim wokalem Baune`a. Uwagę za to zwracał bogatszy w aranżacjach Virtual Hedonia, wspierany przez kilka głosów i zaskakujący łagodną partią z gitarą akustyczną. W mocarnym heavy/powerowym Herbie Langhans dewastował w otoczeniu mocarnych i skomplikowanych miejscami zagrywek gitarzysty i w asyście obu pań (Diehl i Katriou). Można było tylko się obyć tych modern-wtrąceń. Produkcyjnie ustawiono surową gitarę, głośną sekcję rytmiczną umiejscowiono wokal na miejscu pierwszym - co było efektem trafionym tylko kiedy śpiewał ktoś inny niż Dan. Z lepszym wykorzystaniem potencjału, album byłby pozycją niezłą.

Daniel Baune (Monument, ex-Omicida), Sebastian Weiss (ex-Fractera Eden), Oliver Rossow (ex-Elvenpath)