Amerykańska grupa speedmetalowa powstała w 1987 w Oklahoma City. Zadebiutowała demówką "Dementia By Design" w 1991, ujawniającą wpływy Metal Church, Agent Steel i Abattoir. Tytułowego utworu z tej kasety nie udało się jednak umieścić muzykom na kompilacji Metal Massacre XI. Wydany w barwach wytwórni Massacre Records studyjny debiut nie został należycie zauważony, a niepowodzeniem niesłusznie obarczono Randela, któremu koledzy zarzucili znaczne zniwelowanie melodii w partiach wokalnych. Jego głos nasuwał skojarzenia z tonacją Jamesa Rivery, zresztą cały krążek stanowił muzyczną ucztę dla miłośników Helstar z lat 1986-1988. Zmiana wokalisty na Billa Dollinsa wydawała się trafnym pomysłem, a cięższy [2] pokazał w pełni potencjał zespołu. Ciekawostkę stanowiły elementy progresywne, akcentowane głównie dzięki ciekawej grze basisty Jeffa Scotta (Dischord, instrumentalny E2MN), wyśmienicie wypadł również cover Accept Fast As A Shark. Dopiero jednak David Thompson okazał się idealnym śpiewakiem dla formacji, a jego głos miejscami przypominał Matthew Barlowa z Iced Earth. Forté zmienili oblicze na bardziej thrashowe, lecz to granie w nowoczesnej konwencji spod znaku Machine Head i Pantery wydawało się na [3] grupie nie służyć. Takie kawałki jak Hammer, October czy Far Away jawiły się bliźniaczo podobne do siebie pod względem rytmiki i melodii. Album promowano na trasach z Kingiem Diamondem, Testament, Exodus, Machine Head, Saxon, Hammerfall i Suicidal Tendencies. Na szczęście grupa zrehabilitowała się interesującym [4], dzięki któremu ekipa braci Scott poprawiła swój wizerunek wśród krytyków i fanów. Był to powrót do znanej z debiutu stylistyki, w której kwartet czuł się najlepiej. Dodatkowo ten power/thrash posiadał smaczki, jakich trudno było szukać u większości konkurencji - przewijały się elementy tradycyjnego heavy, speed metalu, hard rocka, a nawet groove. Skrzydła wreszcie rozwinął perkusista Greg Scott, grając szybciej niż kiedykolwiek. Jego brat Jeff swoją grą sprawiał wrażenie jakby grał na trzech gitarach zamiast jednej. W listopadzie 1999 do zespołu powrócił nieoczekiwanie James Randel, ale w tym zestawieniu zrealizowano jedynie utwór Prophecy na tribute dla Queensryche w 2000. Wkrótce ekipa zawiesiła działalność na niemal dekadę.
Wróciła w 2010 demówką "Vae Solis", którą rozprowadzono w skromnej liczbie 100 egzemplarzy. Oficjalnie Forté wrócili po 13 latach przerwy studyjnej wraz ze świetnym [5] wydanym przez wytwórnię Tribunal Records 12 czerwca 2012. Obok pierwiastków twórczości Iced Earth, płyta z pewnością mogła wprawić w zachwyt miłośników ówczesnego stylu Overkill. David Thompson wokalnie przypominał Blitza, a całości nadano nadzwyczaj soczyste brzmienie. Forté jednak tą wtórność potrafili przekuć w swój największy atut, zapewniając fanom metalu pierwszorzędną rozrywkę. Od początku dominował power/thrash, choć dynamiczny Unholy War posiadał melodię charakterystyczną wręcz dla powermetalu, a nie ustępowały mu mocą Take The Mark, rozpędzony Stronger Than Death, przesiąknięty speed metalem Gears Of Damnation czy nadzwyczaj techniczny Dead To Me. Odrestaurowany Forté okazał się kapelą stroniącą skutecznie od jednostajności, z łatwością potrafiącą urozmaicić zaskakująco pozytywny materiał. Znalazło się zatem miejsce dla Undying - heavymetalowego kawałka o balladowym charakterze oraz nieco hard rockowego Light To Blind z elementami powermetalu. Ta płyta wybuchła znienacka niczym dynamit, przywracając zespołowi upragniony rozgłos po niemal 12 latach twórczego niebytu. Wszyscy zaprezentowali się znakomicie, ale na szczególne słowa uznania zasługiwało bębnienie Greg Scott.
W lipcu 2013 ukazała się dwupłytowa składanka Invictus, zawierający wszystkie nagrania z [2], [3] i [4]. Ghames Jones grał potem w Black Symphony, MSG, Mountain i hard`n`heavymetalowym Blasted To Static (Blasted To Static w 2016).

James Randel (ex-Oliver Magnum), Bill Dollins / Ghames Jones (obaj ex-Legioned Marcher)