Japoński zespół założony w 1980 w Tokio. Jedyny album był debiutanckim wydawnictwem rodzimej wytwórni Nexus, która w swoje szeregi po latach wcieliła m.in. Anthem i Earthshaker. Krążek naturalnie posiadał w większości nawiązania do hard rocka lat 70-tych, ale gdzieniegdzie słychać, że kwintet starał się za wszelką cenę wypaść jako heavymetalowy. Otwierający Heavy Metal Army od razu uwypuklał dominujące klawisze Nakajimy, którym nadano przenikliwie ostre i nierzadko dość irytujące brzmienie. W niektórych momentach przypominało ono wręcz pierwsze prymitywne gry komputerowe i w podobny sposób swoich Hammondów nigdy nie potraktowali na szczęście ani Jon Lord ani Ken Hensley. Dziwić może po latach śpiew Hiroto Arasakiego, zaskakująco dobrze wypadający w porównaniu z wokalami Minoru Niihary czy (późniejszymi) Eito Sakamoto. Tonacja tego frontmana nie drażniła za bardzo, w dodatku facet władał całkiem niezłym angielskim. Świetnie wypadł nadzwyczaj melodyjny Yes Or No, w którym bardzo dobrze zaprezentował się każdy z muzyków, z ponownym wskazaniem na wokalistę, ale też gitarzystę Shinki Sugamę. Solidnie prezentowała się większość pozostałych kompozycji na czele z pędzącym Changeling oraz emanującym mocnymi wpływami NWOBHM Street Seller - w tym drugim słyszalna była również spuścizna Rock Bottom UFO. Całość osłabiały dwa ostatnie kawałki - zaśpiewany po japońsku przez Nakajimę That's Hammurabian Police oraz fatalny Bird Of Destiny - kompletne fiasko, mające chyba w zamyśle spełniać rolę romantycznej ballady. W kilku numerach na gitarze zagrał również Kyoji Yamamoto z Bow Wow, ale ze względów prawnych wymieniono go na okładce jako Mr.X. Formacja ruszyła na tournee, które wsławiło się skandalem wywołanym przez bransolety z wygrawerowanymi swastykami noszone przez członków grupy. Heavy Metal Army wkrótce zawiesili działalność, ale ich album przeszedł do historii japońskiego metalu i był często określany jako "połączenie Deep Purple i dźwięków Segi".
Arasaki (jako John Joseph Patterson), Nakajima, Miyanaga, gitarzysta Isamu Tada i basista Dave Ito w październiku 1982 założyli Eastern Orbit, grający niczym Deep Purple z domieszką progresywnego rocka. Ten projekt wydał dwie płyty: studyjną Future Force w 1982 i koncertową Live! Journey To Utopia w 1983, zanim muzycy ponownie poszli w rozsypkę. Yuki Nakajima grał ponadto na debiucie Mari Hamady, a wraz z Arasakim pojawił się w 1983 gościnnie na płycie Destruction Munetaki Higuchiego (perkusisty Loudness) - Hiroto zaśpiewał tam w dwóch numerach: In The Dark oraz Death. Obaj muzycy dołączyli do zreaktywowanego Murasaki. Sam Eiichi Miyanaga ponadto bębnił i śpiewał w Zodiac.

Hiroto Arasaki (ex-Mariner), Shinki Sugama (ex-Condition Green), Eiichi Miyanaga (ex-Murasaki)