Heavy/thrashowa grupa holenderska przekształcona w 1987 z Mysto Dysto. O zmianie stylistyki i nazwy zdecydowały w zasadzie tylko warunki rynkowe. Rosnący w siłę thrash nie zdominował jednak całkowicie debiutu, na którym próbowano połączyć speedowe tempo z energią powermetalu. Przyłożono dużą wagę do melodii oraz do klimatu, czasem ponurego i wypełnionego agresją jak w Atilla czy wyjątkowo surowym Faces Of Death. Momentami Mandator przybierał oblicze brutalnej wybuchowości, cały czas atakując ostrymi riffami i głośną sekcją rytmiczną z wyrazistym basem Bonnemy. W pędzących partiach groźnie pobrzmiewały krótkie szaleńcze solówki, a całość trzymał w garści wokalista Peter Meijering, posiłkując się wrzaskiem i okrucieństwem w głosie. Holendrzy potrafili zadziwić także heavymetalowymi zagrywkami w ponad 6-minutowych Black Rose z balladową końcówką o cechach kompozycji NWOBHM oraz zwolnionym Evil Dead, nasuwającym pewne skojarzenia z wczesnym Slayer. Wspaniałym przykładem melodyjnego holenderskiego metalu był epicki w melodii i zagrany w umiarkowanym tempie bojowy Jack Boots And Leather Caps, prowadzony przez powtarzający się riff. Chropowata agresywność zdominowała pełen zgiełku Power Of The Law, z kolei thrashowy Posers brzmiał niczym podróbka Metalliki. Zupełna zmiana klimatu następowała przy okazji nastrojowej ballady I Will Be Your Last, z czystym i dalekosiężnym wokalem Meijeringa, w dalszej części przechodzącym w pełny dramatyzmu krzyk. Dodatkową ozdobą były solówki grane przez duet de Jong-Vedurmen. Powstała płyta nieociosana, ale melodyjna - o brzmieniu niezbyt ciężkim (ostrym w gitarach i z typowo dla wczesnych lat 80-tych ustawioną sekcją rytmiczną). Mimo starań wytwórni Disaster Records, krążek nie przebił się przez konkurencję z Niemiec i USA, niektórzy krytycy zarzucali mu także stylistyczne niezdecydowanie.
Pod presją kwintet zdecydował się zmienić styl, jednocześnie popełniając muzyczne samobójstwo. Rozczarowujący [2] wypełnił nużący i jałowy thrash, bez jakichkolwiek oznak oryginalności, mocno zżynający z Exodus, Exumer i wczesnego Whiplash. Jaśniejszymi momentami były tylko ultraszybki Automatic Artillery, An Invisible Disease Strikes ze wstawką z Marszu Żałobnego, a także Brain Desire z motywami jazzowymi. Niestety takie granie nie było w stanie stawać w szranki z dziesiąkami bardziej utalentowanych formacji. W 1990 Mandator rozpadł się, a Verdurmen założył w 1992 deathmetalowy Altar (pięć płyt: Youth Against Christ w 1994, Ego Art w 1996, Provoke w 1998, In The Name Of The Father w 1999 i Red Harvest w 2001), a po latach dołączył do Orphanage. Walter Tjwa po latach dołączył jako gitarzysta do Sinister.

Peter Meijering / Marcel Vedurmen / Luit de Jong / Claus van den Berg (wszyscy ex-Mysto Dysto)