Kanadyjsko-francuska grupa deathmetalowa założona w 1994 w Quebec. Styl Martyr określić można jako próbę połączenia Atheist, Cynic, Meshuggah i Individual Thought Patterns Death. Wykorzystując wstawki jazzowe i core`owe inklinacje w sferze wokalnej, muzycy stworzyli na [2] ciekawą muzykę. Daniel Mongrain za mikrofonem preferował specyficzny krzyk w wysokich rejestrach, a growling pojawiał się tylko w trzech utworach, gdzie gościnnie udzielał się Luc Lemay z Gorguts. Riffy zagrano precyzyjnie i bardzo rytmicznie, dominowały średnie tempa, hipnotyzował często wysunięty na pierwszy plan bas. Tą deathową gmatwaninę jedni ubóstwiali - inni twierdzili, że Martyr nie potrafili napisać dobrych kompozycji. Odnosiło się bowiem miejscami wrażenie, że utwory były jakby na siłę zaaranżowane pod te łamańce, przez co muzyka traciła płynność i swobodę. Kanadyjczykom jednak wiele brakowało do mistrzów gatunku.
Na kolejny studyjny krążek trzeba było czekać blisko sześć lat. Na [4] zniknęły wpływy Meshuggah, a kwartet zbliżył się mocniej do stylistyki Death. Riffy sprawiały wrażenie bardziej różnorodnych, gitarowe solówki nabrały pewnego wyrafinowania, a pracę sekcji wyraźnie uwypuklono. Zwracało uwagę mocno prog-metalowe brzmienie i szkielet utworów. Od czasu do czasu to granie kojarzyć się mogło z cięższą wersją wczesnego Dream Theater z dodanymi jazzowymi motywami. Znalazło się nawet miejsce na eksperyment w postaci cybernetycznych wokaliz w przeróbce Voivod Brain Scan. Ponownie jednak ocenę całości obniżał wokal Mongraina, tutaj nazbyt kopiujący manierę Toma Arayi. Krążek ukazał pewien rozwój muzyczny, rozbudowany zmysł kompozycyjny i skrystalizowane brzmienie.
Daniel Mongrain grał potem w Gorguts, Capharnaum i Voivod. Patrice Hamelin również bębnił w Gorguts, ale w innym okresie.