Polska grupa założona w 1996 w Olsztynie jako projekt uboczny dwóch znanych muzyków - Cezara i Docenta. Debiut zawierał bezkompromisowy death z dodatkiem klawiszy (gościnnie zagrał na nich niejaki Andy). Po sukcesie Moonlight Christ Agony, Cezar zaczął szukać rozwoju artystycznego w różnych kierunkach. W ten sposób powstał Moon - symfoniczny skok załapania się na koniunkturę oraz niewielki wysiłek włożony w jego powstanie. Na plus zaliczały się: wokal Cezara, kilka sensownych riffów i melodia na początku The Curse. Półgodzinny krążek rozpoczynało długie i nic nie wnoszące intro, po którym wchodził The Suffering – niby rozbudowany i urozmaicony, a po dokładniejszym wsłuchaniu się nudny, naciągany i monotonny. Praktycznie wszystkie utwory przygotowano na jedno kopyto, z klepiącym w jednym tempie automatem, przypadkowymi plamami klawiszy i doprowadzającymi do szału powtórzeniami riffów i tekstów. Kulminacja osiągała wtórność w The Shining, rażący brakiem pomysłów. Tak jakby nowy projekt miał przygotowane 10-15 minut muzyki, ale Cezar uparł się zrobić z tego cały album. I zrobił – Moon usypiał i brzmiał sztucznie, w dodatku skopiowano na okładkę motyw znany z "The Ultimate Incantation" autorstwa Dana Seagrave`a (we wkładce nie było na ten temat ani słowa).
[2] prezentował symfoniczny black z typowymi skandynawskimi riffami gitarowymi. Cezar zrezygnował ze skrzeku na korzyść growlingu kojarzącego się z Cronosem z Venom. Moon rozpadł się po raz pierwszy jesienią 1999, kiedy Christ Agony zaczął zyskiwać coraz większą popularność. W kwietniu 2010 nakładem wytwórni Witching Hour Productions ukazało się dwupłytowe wydawnictwo Devil`s Return zawierające obie płyty zremasterowane, a pięć miesięcy później zreaktywowany Moon wrócił z [3]. Utrzymano specyficzne brudne brzmienie już od pierwszych taktów Summoning Of Natan i cały materiał jawił się jako surowy i pozbawiony wszelkich ozdobników.

Cezar / Blackie (obaj Christ Agony), Docent (Vader)