Japoński gitarzysta, urodzony 11 lutego 1965. 12-letni Hideaki zachłysnął się grą na gitarze, kiedy w 1977 w telewizji zobaczył występ Kiss i szalejącego Ace`a Frehley`a. Jako widz uczestniczył w koncertach Rainbow, UFO, Black Sabbath, Thin Lizzy, Teda Nugenta i Judas Priest. Hideaki uczył się sam, odgrywając zagrywki z taśmy Michaela Schenkera, Uliego Jona Rotha, Ritchiego Blackmore`a oraz Gary`ego Moore`a. nigdy nie miał profesjonalnego nauczyciela. W latach 1984-1989 grał w hard`n`heavymetalowym Hurry Scuary, z którym zrealizował płytę Break It Up w kwietniu 1988. Jedyny solowy album ukazał się 31 marca 1989 nakładem malutkiej krajowej wytwórni Air Records. Warto było zapoznać się z ta płytą pomimo głupawej okładki. 42 minuty orbitowała wokół neoklasycznego grania w stylu Yngwiego Malmsteena - choć nie tak szybkiego. Już Inquisition elektryzował grą Nakamy w chłodnym szwedzkim stylu, a moc tej muzyki podkreślała potężna perkusja Miyawakiego. Na płycie znalazły się dwie kompozycje śpiewane: spokojniejszy In 2040 On The Beach oraz przeciętny Stranger To You, w których basista Norio Sakai zaśpiewał niczym Don Dokken i Geoff Tate w jednej osobie. Intensywne granie powracało w mistycznym Wings Of Destiny, a nadzwyczaj dystyngowanie wypadł El Giza, z hiszpańsko-arabskimi motywami. Tak jakby w japońskim studio pojawili się Paco De Lucia i Al Di Meola. Smiling Landscape jawił się nadzwyczaj świetliście i pozytywnie, natomiast A Short Piece For A Guitar And Strings to dwie minuty eleganckiego flirtowania z orkiestrą. W końcu tytułowy Point Of No Return kończył ten nadzwyczaj udany album w manierze niemal progresywnej. Fumiaki Ogawa wychodziłtutaj przede szerego z swymi średniowieczno-brzmiącymi syntezatorami i gotycką atmosferą. Krążek nie zyskał rozgłosu poza Japonią - a szkoda, gdyż wiele ciekawego na nim mogli znaleźć maniacy Malmsteena, Tony`ego MacAlpine`a, Marty`ego Friedmana, Jasona Beckera i Vinniego Moore`a.
W 1990-1991 Nakama grał w Anthem, zastępując samego Hiroyę Fukudę, ale w tym okresie powstał tylko instrumentalny kawałek A.D.D. wrzucony na składankę "Best 1981-1990". Po latach gitarzysta pojawił się w składzie progresywno-powermetalowego Hell`n` Back (dwie płyty w 2005: Demo`n Supremacy oraz Sacred Wind. Satoshi Miyawaki bębnił w Destinia.

Hideaki Nakama (ex-Hurry Scuary), Satoshi Miyawaki (44 Magnum)