Paul Raymond to angielski muzyk, urodzony 16 listopada 1945, który rozgłos zyskał przede wszystkim grając w UFO. Przez dekady dołączał oraz odchodził z tego słynnego zespołu w latach 1976–1980, 1984–1986, 1993–1998 oraz 2003–2019. W 1988 Paul przeprowadził się do Japonii. Do swojego nowego projektu zatrudnił Franka Di Mino, gdyż nie mógł znaleźć żadnego Japończyka śpiewającego w płynnym angielskim. W nagraniu kompozycji na EP-kę pomogli także Ohtani i Yamashita. Było to faktycznie połączenie stylów UFO i Angel, choć w bardziej złagodzonej wersji (pod House Of Lords). Odległość geograficzna spowodowała rozpad znajomości z mieszkającym w USA Di Mino. Na trasę koncertową Paul zaprosił wokalistę Aki Fukasawę, z którym dokonano kilkunastu nagrań studyjnych. Ukazały się one w 1997 jako [2] - materiał przypominał bardziej zarysy utworów niż je same, a stylistycznie wszystko podchodziło nie tylko pod Savoy Brown, ale także modne wówczas wczesne The Black Crows i The Quireboys. W tych lekkich i prostych zbluesowanych rock`n`rollowych numerach całkowicie marnował się talent gitarzysty Hideakiego Nakamy. [1] i [2] ukazały się w 1998 na składance World Apart.
Po kolejnym zmęczeniu całym zamieszaniem wokół UFO, Paul wrócił do Anglii w 1998 i poznał w swoim sąsiedztwie Juliana Artisa - młodego interpretatora i fana muzyki - który pomógł mu sfinansować album solowy Secret Life w 2005, orbitujący głównie wokół jazzu. To właśnie Julian miał zapoznać Raymonda z mieszkającym niedaleko gitarzystą Andy`m Simmonsem, co rozpoczęło współpracę i długoletnią przyjaźń obu muzyków. Efektem tej kooperacji był [3] - płyta powstała w czasie, kiedy Paul zniechęcił się do rocka ogólnie rozumianego i zapragnął tworzyć kawałki jazzowe, oparte głównie na fortepianie. W utworze She`s On A Roll gościnnie zaśpiewał Phil Mogg. Paul odwzajemnił się wokaliście w tym samym roku, grając na drugiej płycie Mogg/Way. W 2001 Raymond sprzedał wszystkie swoje gitary i syntezatory, zatrudniając się jako pianista w jednym z londyńskich hoteli. W 2003 Paul grał w kasynie w Gloucester oraz kasynie "The Clermont Club" na Berkeley Square. Wkrótce otrzymał jednak jeden z tych telefonów, dzięki którym zawsze powracał do UFO niczym bumerang. Tym razem oferta powrotu łączyła się z brakiem współpracy z wiecznie szukającym konfliktów Michaelem Schenkerem, w dodatku za perkusją zasiąść miał Jason Bonham. Partnerem gitarowym Raymonda miał zostać sam Vinnie Moore. Bonham odszedł po nagraniu You Are Here w 2004 i wówczas Raymond zaproponował ponownie zaproszenie do współpracy pierwszego bębniarza UFO, Andy`ego Parkera, na co ten przystał po blisko 11 latach przerwy. Kolejny krążek UFO The Monkey Puzzle w 2006 okazał się z kolei ostatnim zrealizowanym z oryginalnym basistą Pete`m Way`em, który zmagał się z problemami zdrowotnymi i uzależnieniem od alkoholu.
W 2008 Paul Raymond Project wrócił w dwuosobowym składzie z [4], a pięć lat później ze znacznie bardziej interesującym [5], na którym zagrała nowa sekcja rytmiczna: basista Mark Coles i perkusista Tony Steel. Prace nad tym materiałem rozpoczęto jeszcze w 2010, a zawarte na nim utwory posiadały świetny rockowy klimat i osobliwy przyjemny charakter, którego uosobieniem była autentyczna energia UFO i Mott The Hoople. W wachlarz numerów w tym stylu wpisywały się: Born And Raised On Rock`n`Roll (mix Thunder i Bad Company), End Of Life As We Know (mix Boston i Blue Öyster Cult), C-List Celebrity z niemal punkowym klimatem, spokojniejszy We Will Be Strong odegrany pod Queen i z sekcją smyczkową pod koniec i w końcu prawdziwy killer - tytułowy Terms And Conditions Apply, genialnie skonstruowany i z solówką jakby żywcem wyjętą spod palców Schenkera. Sam Michael gościnnie wystąpił w przeróbce Four Tops (Reach Out) I`ll Be There, ale ta wersja prezentowała się wyjątkowo paskudnie. Podobne kompozycje należało zostawiać poza nawiasami rockowymi, gdyż dźwięki murzyńskiej ulicy skupiały się na gospel, soulu i rhythm`n`bluesie. Do słabszych momentów z kolei należały: Deeper Shade Of Blue - nazbyt podobny do Cherry UFO i Couldn`t Get It Right z elementami Electric Light Orchestra. Nijako wypadła nazbyt swobodna ballada Love Is Blind ze śpiewem Reubena Archera (ex-Lautrec, Stampede).
W 2013 zespół ruszył trasę w składzie: Raymond, Reuben Archer, Mark Coles, gitarzysta Rob Wolverton i bębniarz Neil Ablard. W 2014 Raymond święcił rocznicę 50 lat na scenie i z tej okazji w rok później ukazała się składanka Rewind 50, zbierająca utwory ze wszystkich etapów jego kariery. Ostatnim rozdziałem tej historii był wypełniony przeróbkami [6], na który trafiły własne wersje m.in. Afterglow Small Faces, The Man Who Sold The World Davida Bowie, Ain`t No Sunshine Billa Withersa, Cold Hearted Man AC/DC czy Wang Dand Doodle Williego Dixona. Pau Raymond zmarł 13 kwietnia 2019 w wieku 73 lat z powodu ataku serca.
Hideaki Nakama dołączył do progresywno-powermetalowego Hell`n` Back (dwie płyty w 2005: Demo`n Supremacy oraz Sacred Wind).

Paul Raymond (ex-Chicken Shack, ex-Savoy Brown, ex-UFO, ex-MSG, ex-Waysted), Frank DiMino (ex-Angel),
Reibun Ohtani (ex-Marino), Masayoshi Yamashita (Loudness), Andy Simmons (ex-Snowblind), Tony Steel (ex-Hammerhead)