John Nitzinger to urodzony w Texasie amerykański gitarzysta/wokalista. Początkowo pomagał kolegom z Bloodrock - stworzył osiem utworów na ich drugą i trzecią płytę. Ten sukces zachęcił go do założenia własnego zespołu. Debiut zachwycił tylko zwolenników southern boogie rocka, podczas gdy heavy-rock występował tu w ilościach śladowych, ustępując nawet wtrętom psychodelicznym. Niektórzy porównali płytę do mocniejszej wersji Neila Younga. Do największych zalet natomiast należała znakomita produkcja, za którą odpowiadał wokalista Bloodrock Jim Rutledge. Uwypuklił on naturalnie brzmienie gitary Nitzingera i pod tym kątem była to gratka dla fanów riffów z południa USA. Pomniejszym hitem stał się żywiołowy Louisiana Cockfight, ale lepiej od niego wypadły My Last Goodbye oraz Hero Of The War. Do stylu Bloodrock zbliżał się za to [2], a najlepszym kawałkami na krążku były żarliwie wykonane Earth Eater i Let The Living Grow. W niektórych kompozycjach dało się także odczuć ducha twórczości Mountain. Na tym wydawnictwie zagrał również drugi gitarzysta Bugs Henderson - błędnie podany na tylnej okładce debiutu (wewnątrz książeczki [1] widniało tylko troje muzyków; po prostu Bugs dołączył do kapeli tuż przed wydrukowaniem płyty). Zespół koncertował w tamtym okresie m.in. z Leonem Russellem, BB Kingiem, Sly & The Family Stone oraz Freddie`m Kingiem. Formacja wystąpiła także na festiwalu "Mar Y Sol International Pop" w Portoryko u boku The Allman Brothers Band, Alice`a Coopera, The Mahavishnu Orchestra i Emerson Lake & Palmer. Bardzo żywiołowo przyjęto tam kawałek Nitzinger Jelly Roll Blues. Kiedy skład się rozsypał, John wszedł to studia, by z muzykami sesyjnymi zarejestrować [3] - orbitującym między tak różnymi kierunkami muzycznymi jak rock, blues i boogie. Pewien rozgłos z tego albumu zyskały tylko Are You With Me? i Yellow Dog. W 1978 John - jako jeden z pierwszych czterech artystów - dostąpił zaszczytu dołączenia do Buddy Magazine`s Texas Tornado`s Hall Of Fame jako "Texas Tornado Of Guitar”. W 1980 Nitzinger dołączył do PM - nowego projektu perkusisty Carla Palmera, niestety zbyt komercyjnego, by na kupno krążka 1:PM skusili się fani obu muzyków. W końcu gitarzysta w 1982 dołączył do poznanego przed laty Alice`a Coopera - wpierw na trasę "Special Forces", a następnie nagrał z nim album Zipper Catches Skin.
Muzyk zniknął na niemal 15 lat ze sceny międzynarodowej - przez ten okres zdarzyły mu się też problemy ze zdrowiem i prawem. Powrócił jako John Nitzinger bluesowym krążkiem Didja Miss Me w 1997 (w 2009 ukazała się druga solowa płyta Johna Fingers In The Fan). Sam Nitzinger jako zespół powrócił w 2002 przeciętnym [4], który w większości wypełniły ponownie nagrane numery sprzed lat, jak Louisiana Cockfight, Jelly Roll Blues, L.A. Texas Boy czy Control. [5] stanowił średnią mieszankę rocka, bluesa i AOR. W 2008 nagrodzono go członkostwem w Fort Worth Weekly`s Hall Of Fame. W tym samym roku muzyk założył Nitzinger`s Music Factory - szkołę, w której rozpoczał nauki dorosłych i dzieci w zakresie gry na gitarze. W końcu w 2013 nagrał wraz z Dave`m Evansem (pierwszym wokalistą AC/DC) album Revenge.
Bugs Henderson założył Bugs Henderson Group i wydał z nim At Last w 1978, Still Flyin` w 1981, Years In The Jungle w 1993, Daredevils Of The Red Guitar w 1994, Heartbroke Again w 1998 i Blue Music w 2008.