Włoska grupa powstała w kwietniu 1984 w Anconie po odejściu Paula Chaina (właśc. Paolo Catana, ur. 27 czerwca 1962) z Death SS. Gitarzysta pragnął wprowadzić do swojej muzyki archaiczny rock, psychodeliczną atmosferę, kościelne chóry i czytelne nawiązania do stylistyki Black Sabbath przy jednoczesnej rezygnacji z elementów shock-rocka i groteski. Tym samym Paul starał się stworzyć debiutancką EP-ką pomost między latami 1970 i 1984, dorzucając jedyny w swoim rodzaju mistycyzm. Metalowy charakter utworów objawiał się przede wszystkim w gitarowych riffach, rytmicznie naśladujących poczynania niektórych formacji NWOBHM, również w sferze hałaśliwych solówek. Fałszujący i nosowy wokal Cateny korzystał nieraz ze zbitek fonetycznych języka naprawdę nie istniejącego i posiadał w niektórych wersach zapędy teatralne. We wszystkich utworach (Occultism, Voyage To Hell, Armageddon, 17 Day - w tym ostatnim zaśpiewał Sanctis Ghoram) przy każdym przesłuchaniu słuchacz znajdował coś nowego i ten materiał znalazł w tamtym czasie we Włoszech wielu zwolenników.
Ten hołd dla twórczości Witchfinder General, Pagan Altar i Pentagram podkreślono jeszcze mocniej na dobrym [2]. Sięgnięto też do albumów włoskiego progresywno-rockowego zespołu Goblin, w którym klawiszowcem był Claudio Simonetti, później specjalizujący się w komponowaniu muzyki do horrorów Dario Argento. Po dość konwencjonalnym Welcome To My Hell, w doom metalowo-rockowe tony uderzały Meat, Crazy (najmocniej przypominający Sabbathów ery Paranoid) oraz Woman And Knife - kawałki o dość prostych strukturach i wyraźnie zaznaczonym podziale zwrotka-refren. Gładki wizerunek płyty przerywały: pełen psychodeliczno-ambientowych motywów ponad 7-minutowy War oraz skoncentowany rock`n`rollowo Grey Life. Mroczny klimat ujmował w niepokojącym In The Darkness, kilkakrotnie przerywanym ciszą, po której wchodziła gitara Cateny, momentalnie nasuwająca skojarzenia z techniką Iommiego. Warto podkreslić, że za śpiew w Grey Life, Woman And Knife i Mortuary Hearse odpowiedzialny był Piero `Sanctis Ghoram` Gori, były wokalista Death SS (zmarł w 2004 na raka).
W zupełnie innym stylu zrealizowano eksperymentalny [4], który otwierał półgodzinny ambientowy kolos Our Solitude (Birth, Life, Death), nagrany tylko za pomocą syntezatorów - bez wokalu (nie licząc szeptów), gitary i perkusji. Było to ciężkostrawne depresyjne nagranie, udowadniające pewne wypalenia Chaina w muzyce okołometalowej, a zarazem inklinacje muzyka do elektronicznych zabaw dźwiękiem, które miał mocniej uskutecznić w przyszłości. Rasowo wypały jedynie Evil Metal: Obscurity Of Error i przypominający kompozycje z poprzednika Bath-Chair`s Mary. Wszystko kończył dziwaczny Resurrection In Christ, odśpiewany przez lidera czystym lirycznym głosem. W lutym 2010 wydano wersję CD z czterema bezużytecznymi bonusami: Time Of Life oraz trzyczęściowym 3 Organ. Paul Chain w późniejszych latach zrealizował serię wydawnictw solowych, grał również na organach w glamrockowym Boohoos (EP-ka The Sun, The Snake And The Hoo oraz album Moonshiner - oba z 1987), a także wspomógł gitarowo Steve`a Sylvestra na jego dwóch solowych płytach: Free Man w 1993 oraz Mad Messiah w 1998. Na [5] wrzucono dwa nagrania pochodzące podobno z 1984: 30-minutowy Pentagon Society i ponad 18-minutowy Vivid Eyes In The Dark, które rok wcześniej dorzucono jako bonusy do kompaktowej edycji [1].
Enrico [Eric Lumen] Giampaoli nagrał z epicko-heavymetalowym Revenge EP-kę Hot Zone w 1985 i płytę Survival Instinct w 2014.

Paul Chain / Claud Galley / Thomas Chaste (wszyscy ex-Death SS)