
Maltański projekt Alberta Bella, znanego z Forsaken i Nomad Son, założony w 2011 w Marsaskali (południowo-wschodni kraniec wyspy). Na pierwszych dwóch krążkach muzyk zagrał właściwie na wszystkim sam, korzystając tylko z pomocy perkusisty sesyjnego. Debiut dotyczył czasów wypraw krzyżowych, zwłaszcza historii zakonu templariuszy. Okładkę ozdobiła reprodukcja obrazu "A Celestial Light" z 1873 autorstwa Gustave Doré (francuskiego malarza z XIX wieku). Bell zaproponował niby doom metalowe riffy, ale zagrane szybciej na sterydach - to granie podchodziło raczej pod Samael z wokalem a la Cronos z Venom. Pulsujące riffy grano jakby na przyspieszeniu, a perkusja tylko wypełniała tło. Materiał urozmaicono kolażem klawiszy w wykonaniu Davida Velli. Najjaśniej lśnił serwujący chwytliwe zwrotki tytułowy Deus Volt. [2] kontynuował dzieje templariuszy - odkrycie przez nich starożytnych hermetycznych tekstów, ich prześladowań i egzekucji, klątwy Jakuba de Molay i tajnych stowarzyszeń. Od samego początku było wiadomo, że nic się nie zmieniło - było to staroszkolne podejście do najprostszego metalu, przyjemnego w odsłuchu i niosącego ze sobą oczywiste melodie (Invocations Of Unlight). Trafiło też tutaj oczywiste nawiązanie do Motörhead w Seal Of Damnation.
| ALBUM | ŚPIEW, GITARA, BAS | GITARA | PERKUSJA |
| [1-2] | Albert Bell | Robert Spiteri | |
| [3-4] | Albert Bell | Owen Grech | Steve Lombardo |
Albert Bell (Forsaken, Nomad Son)
| Rok wydania | Tytuł |
| 2014 | [1] Deus Volt |
| 2016 | [2] Ad Aeternum |
| 2018 | [3] Liber III: Codex Templarum |
| 2022 | [4] Sword Of Fierbois |
