Włoska grupa założona w Rzymie w 1991. Przez wiele lat nie mogła się doczekać kontraktu z wytwórnią płytową, w czym niezbyt pomogły kolejne demówki: "Demo 1992", "Black Knight" w 1993, "Cataclysm" 1995 i "Promo 1997". Nie pomógł fakt, że Cristiano Borchi był dziennikarzem muzycznym w magazynie "Metal Shock". Początkowo Stormlord grał death metal, z biegiem czasu jednak liderem formacji został Francesco Bucci, autor większości tekstow. Pod jego wpływem Włosi zmienili styl. Pierwsze trzy wydawnictwa mocno tkwiły w tradycji viking metalowej, mając w sobie również sporo z blackowej zadziorności i heavymetalowej przebojowości. Fani porównywali [3] do Thyrfing, a symfoniczne partie klawiszowe do Opery IX. Na krążku tym gościnnie zaśpiewał Steve Sylvester z Death SS w Immortal Heroes. Jakkolwiek Stormlord nie należał nigdy do najoryginalniejszych zespołów, udana kariera i solidność zapewniły zespołowi szacunek europejskich fanów. W międzyczasie Borchi został redaktorem naczelnym włoskiej edycji "Rock Hard". [5] jawił się jako specyficzny mix Cradle Of Filth, Dissection, At The Gates i własnych pomysłów.
David Folchitto bębnił w gotycko-metalowym Tular (EP-ka Stepstone Across The Line w 2007, The Truth Behind The Mask w 2008, EP-ka Chained To You i EP-ka Borderline - obie w 2009), progresywno-metalowym Concept (Reason And Truth w 2003 i The Divine Cage w 2005), Kaledon, progresywno-deathmetalowym Screaming Banshee (EP-ka The Chronicles w 2010 i Descent w 2013), black/deathowym Nerodia (EP-ka Prelude To Misery w 2013), deathmetalowym Arkana Code (Brutal Conflict w 2017), progresywno-deathmetalowym Mesosphera (Mythopoiesis w 2017), progresywno-deathmetalowym Gravestone (dwie EP-ki: Proud To Be Dead w 2017 oraz Symphony Of Dead w 2019) i Black Eye.

Giampaolo Caprino (ex-The Legend Of The Sleeping River, ex-Perfidy Biblical, ex-Chthonian Nemeton)