Angielska grupa powstała z inicjatywy braci Gurvitz w 1970 w Ilford (Essex) po rozpadzie The Gun. Podczas sesji studyjnej nagrywania studyjnego krążka pojawiły się problemy z perkusistami i ostatecznie materiał zrealizowano przy gościnnym udziale dwóch bębniarzy: Buddy`ego Milesa (on zagrał tylko w Butter Queen) oraz oraz Mike`a Kelliego (Spooky Tooth). Powstał kap[italny heavy-rock z lekką domieszką bluesa i tendencją do grania dość niezwykłego rocka i z doskonałymi solówkami utalentowanego Adriana Gurvitza. Butter Queen otwierał płytę niezłym stylu rasowym riffem, dużą chwytliwością cechowały się kolejne dwa numery w średnich tempach: Daze oraz Another Way - mocno czerpiące z Cream. Zaskakiwał instrumentalny A Third Of A Lifetime z wykorzystaniem skrzypiec, ale ten utwór zanadto wydłużono. Ciekawostkę stanowił Three Man Army, przywodzący skojarzenia z Wishbone Ash. Materiał dryfował między chęcią dania upustu cięższym riffom a skłonnościami do bluesowania w stylu Petera Greena (See What I Took). Wszystko kończył Together - numer o wielu obliczach, z użyciem instrumentów akustycznych i chórków. Powstał album bardzo dobry, z okazjonalnymi wpadkami i zabrakło ostatecznie nieco stylistycznego sprecyzowania.

Rozłożona okładka pierwszej płyty

Po dołączeniu bębniarza Tony`ego Newmana, Three Man Army zrealizowali dwa albumy kolejne albumy - również bardzo dobre, choć o lekko stonowanym ciężarze i większą ilością pseudo-progresywnych wycieczek. Z [2] w pamięci zapadały cięzki Hold On, heavy/bluesowy Woman (korzystający z tradycji Cream i James Gang) oraz podchodzący pod Taste Can I Leave The Summer. Na uwagę zasługiwał również [3] z fantastyczną grą Adriana i tak wyśmienitymi ekspresyjnymi kompozycjami jak Polecat Woman, Burning Angel czy I Can`t Make The Blind See (w tym ostatnim wykorzystano trzyosobowy kobiecy chórek). Z kolei wpływy Mountain obejmowały we władanie ostatni In My Eyes. Szkoda, że kapela pozostała praktycznie nieznana, nie zyskując większego rozgłosu choćby wśród fanów Cream, Led Zeppelin czy Hendrixa. Muzycy wypracowali swój własny niepowtarzalny styl, który niestety nie wystarczył, aby przetrwać - zabrakło po prostu szczęścia. Głodni sukcesu bracia Gurvitz założyli Baker Gurvitz Army. W 2005 jeden z braci przypomniał o istnieniu Three Man Army i doprowadził do wydania [4] - w jej skład weszły nagrania z lat 1973-74, które nie znalazły się na wcześniejszych płytach.
Adrian Gurvitz grał potem jeszcze w The Graeme Edge Band (dwa albumy: Kick Off Your Muddy Boots w 1975 i Paradise Ballroom w 1977), po czym rozpoczął solową karierę (Sweet Vendetta w 1979, The Way I Feel w 1979, Il Assassino w 1980, Classic w 1982, Acoustic Heart w 1996 i No Compromise w 2000) i zajął się produkcją (m.in. Whitney Houston). Tony Newman grał z Davidem Bowie (Diamond Dogs) i T.Rex.

Adrian Gurvitz / Paul Gurvitz (obaj ex-The Gun), Richard `Tony` Newman (ex-Jeff Beck Group, ex-May Blitz)