Kiedy pod koniec 1971 stało się jasne, że uzależniony od heroiny basista Felix Pappalardi odchodzi z Mountain, gitarzysta Leslie West i bębniarz Corky Laing postanowili kontynuować działalność sceniczną w nowym projekcie. Wolny wakat zaproponowano Jackowi Bruce`owi - basista znał muzyków z lat wcześniejszych, gdyż Pappalardi produkował w przeszłości płyty Cream. Ponadto nazwisko Bruce w tamtym czasie otwierało wiele drzwi, a nową grupę okrzyknięto nowym power-trio. Managerowie - Bud Prager (West/Laing) i Robert Stigwood (Bruce) - wywalczyli kontrakt z Columbia Records opiewający na kwotę miliona dolarów i przewidujący nagranie trzech płyt. Dodatkowym benefitem było zobowiązanie się przez wytwórnię do dystrybucji albumów Mountain i ich ponownych reedycji. Trio tymczasem już grało swoje tournee złożone z 30 koncertów i pozostało jednym z najchętniej oglądanych wykonawców przez cały rok 1972 (przykładowo w listopadzie do nowojorskiego City`s Radio City Music Hall przyszedł komplet 6000 ludzi). Kiedy w listopadzie 1972 ukazał się debiut, muzycy w studio zaczęli mieć kłopoty z narkotykami - zwłaszcza Bruce. Płyta stanowiła muzyczne świadectwo tego co dotychczas poszczególni muzycy osiągnęli - było w tym wszystkim więcej Mountain niż Cream, sporo zawarto także klimatu jedynej płyty Blind Faith z 1969 (co było zasługą inżyniera dźwięku Andy`ego Johnsa). W Shake Ma Thing (Rollin Jack) West i Bruce zaśpiewali na zmianę, a While You Sleep oddawał ducha dobrej zabawy. Tytułowy Why Dontcha przypominał trzeci solowy krążek Westa z 1976, a największe wrażenie robił żarliwy The Doctor w konwencji Blue Cheer. Nawet Laing stanął za mikrofonem w prowadzonym przez harmonijkę ustną Turn Me Over. Niewątpliwie zabrakło organisty, choćby nawet w osobie niespecjalnie uzdolnionego Steve`a Knighta z Mountain. Klawisze wzbogaciłyby niespiesznie grane kawałki i z pewnością nadałyby trochę życia bluesowym usypiaczom w rodzaju Third Degree (cover Williego Dixona) czy Love Is Worth The Blues. Końcowy numer był tym czym ten projekt powinien być cały czas - Mountain spotykał Cream w Pollution Woman z dodatkiem syntezatora i akustycznej gitary. Nową wersję rozmarzonego Out Into The Fields Jack Bruce nagrał ponownie na swój solowy krążek Shadows In The Air w 2001. Wydawnictwo doszło do 26 pozycji na liście Billboardu i utrzymało się na niej przez 20 tygodni.
[2] ukazał się w lipcu 1973. Komiksowa okładka miała jakoby przedsatwiać to co wówczas nakręcało muzyków: Westa - jedzenie, Bruce`a - alkohol, a Lainga - sex. Częściowym remedium na dotychczasowe zmartwienia okazało się dodanie odrobiny stylu Procol Harum. Najwybitniejszymi utworami okazały się Shifting Sand oraz November Song - ten drugi nagrany przy współpracy z Pete`m Brownem. Miłośnikom groove z pewnością podchodził Rock & Roll Machine, natomiast Scotch Crotch pasowałby idealnie na Disraeli Gears Cream. Pozostał jednak ten sam problem co poprzednio - świetni muzycy i technicy nie potrafili zaaranżować naprawdę kapitalnych utworów, tak jak gdyby nie byli w stanie opuścić stylistycznego labiryntu, którego bramy sami za sobą zamknęli. Album doszedł zaledwie do 87 miejsca na liście Billboardu. Z pewnością wpływ na poczynania w studio i nieraz fatalne koncerty miało nadużywanie narkotyków przez całą trójkę. Laing po latach wspominał, że podczas gdy on czekał na perkusyjny zestaw Hayman z USA, ktoś zaproponował mu 250 000 dolarów za umieszczenie kilku kilogramów heroiny w metalowych elementach instrumentu. Między muzykami doszło do tak poważnego konfliktu, że Bruce powrócił do Nowego Jorku, a grupa rozpadła się jeszcze przed wydaniem koncertowej [3] w kwietniu 1974. Już jednak wcześniej Leslie West nawiązał ponowny kontakt z Pappalardim w związku z reaktywacją Mountain.
Corky Laing solowo zrealizował Making It On The Streets w 1977 i Toledo Sessions w 2019, dwa krążki pod szyldem Cork (Speed Of Thought w 1999 i Out There w 2003, Corky Laing And The Memory Thieves (House Of Thieves w 2012), Corky Laing And The Perfect Child (Playing God w 2013), a pod nazwą Corky Laing`s Mountain wydał dwie koncertówki: Live In Melle w 2017 oraz Live At Howard`s Club H w 2019. Jack Bruce zmarł z powodu choroby wątroby 25 października 2014 w angielskim Suffolk wieku 71 lat. Leslie West zmarł 23 grudnia 2020 w wieku 75 lat - jego serce zatrzymało się dwa dni wcześniej, a po 48 godzinach lekarze postanowili odłączyć muzyka od respiratora.

Leslie West / Corky Laing (obaj ex-Mountain), Jack Bruce (ex-Alexis Korner`s Blues Incorporated, ex-Graham Bond, ex-John Mayall, ex-Cream)