Amerykańska grupa powstała w Chicago w 1982 jako Snowhite z inicjatywy trzech czarnoskórych braci: gitarzysty Grega Fultona, basisty Curtisa Fultona i perkusisty Tony`ego Heatha. Do składu dobrali sobie białoskórą wokalistkę Sue Sharp. Na potrzeby sceniczne cała czwórka przybrała pseudonimy (Curtis jako Nickie Tafoya). Kwartet zadebiutował w lutym maxi-singlem Live For The Weekend / Never Felt Like This / Vengeance w 1983. Następnie już w maju 1983 rozprowadzono kasetę "Demo '83", zawierającą cztery numery trwające ponad jedenaście minut. Nie minął miesiąc i nagrano kolejną demówkę (zatytułowaną twórczo "Demo '83 (#2)") - w składzie nie było już Curtisa Fultona, a bas przejął Greg Fulton. W tym właśnie momencie trio zmieniło nazwę na Znöwhite. Debiutancką EP-kę wydała kalifornijska wytwórnia Enigma - trafiło na nią siedem kompozycji, trwających ponad 16 minut. To była uliczna wersja speed metalu z niemal punkowymi rytmami, a najlepszym kawałkiem był Somethin` For Nothin`. Sharp jako Nicole Lee wyła agresywnie w wysokich rejestrach, wypluwając z siebie słowa w tych dwuminutowych kawałkach. Na [2] zespół zwrócił się w stronę speed/thrashu, a numery w rodzaju Too Late mogły sprawić wiele radości.
Dwie pierwsze EP-ki oraz udana koncertówka z Cleveland z 1985 pozwoliły w końcu podpisać kontrakt z wytwórnią Roadrunner Records. W składzie doszło do kilku roszad: zrezygnował z grania Tony Heath, jego miejsce za bębnami zajął dotychczasowy basista Scott Schafer, a jego instrument z kolei przejął Alex Olvera. Na [4] uwagę zwracało brzmienie gitary Grega Fultona - potężne i mięsiste w stylu Jeffa Watersa z Annihilator, ale jednocześnie nadzwyczaj klarowne w tej speed/thrashowej konwencji. Dużą dynamiką cechował się wokal Nicole Lee, nasuwając skojarzenia ze śpiewem Dawn Crosby z Détente. Zaskakiwała przebojowość poszczególnych kompozycji, nawet tak ostrych jak Pure Blood czy A Soldier`s Creed. Ciągle zmieniające się tempo dochodziło do ekstremy thrashowej w War Machine, podobać się mógł także bardziej rozbudowany Rest In Peace. Krytcy zarzucili grupie rutynę i brak elementów zaskoczenia, nie dostrzegając wyjątkowej solidności wykonania. Kiedy w 1988 odeszła Lee, na jej miejsce ściągnięto Debbie Gunn - przez ponad półtora roku ten skład nie zrealizował jednak żadnych nagrań. W końcu zniecierpliwieni Ian Tafoya i Scott Schaffer dołączyli do Cyclone Temple, kończąc tym samym działalność Znöwhite.
Debbie Gunn śpiewała potem w power/thrashowym Brutal Groove.

Alex Olvera (ex-Funeral Bitch), Debbie Gunn (ex-Sentinel Beast, ex-Ice Age)