Angielska grupa założona w 1967 w Londynie w Hawkswortha jako Five Day Week Straw People. Zaproszona w październiku 1968 do udziału w popularnej audycji radiowej "Top Gear" Johna Peela, otrzymała też propozycję współpracy z jego firmą Dandelion. Kiedy jednak wkrótce odszedł ówczesny bębniarz Jack Collins, Peel ofertę niestety wycofał. Wtedy Andromedą zainteresowała się wytwórnia Track, ale i tym razem do podpisania kontraktu nie doszło, gdyż trio nie wyraziło zgody, aby debiutancki krążek produkował Pete Townshend - gitarzysta The Who. Muzycy chcieli być prawdziwie niezależni muzycznie, w końcu jednak związali się z koncernem RCA. Dla tej wytwórni nagrano ostatecznie [1], będący do dziś synonimem prawdziwego muzycznego undergroundu jako zrealizowany bez pomocy producenta spoza własnego grona. Przy zdecydowanie heavy-rockowym stylu, całość przepełniono trudnym do sprecyzowania ulotnym czarem oraz nastrojem tajemnicy. Krążek rozpoczynała krótka parafraza pierwszych taktów bluesowej klasyki Train Kept A Rollin` z 1951, po której następowała dynamiczna introdukcja przeistaczająca się niespodziewanie w dość ciężki (choć zagrany w średnim tempie) Too Old z wyśmienitym refrenem i smakowitym śpiewem Du Canna. Tak jawił się cały krążek - niczym poskładany z nie zawsze przystających do siebie elementów, a które jednak w jakiś magiczny sposób tworzących intrygującą całość. Prawdopodobnie dlatego trzy utwory podzielono na części, a każdej nadano indywidualny tytuł. W wielu miejscach muzycy posłużyli się cytatami lub nawiązaniami do osiągnięć innych artystów, a były one nadzwyczaj różnorodne, jak Mars Gustava Holsta we wstępie do Return To Sanity czy zagrana na gitarze klasycznej w stylu flamenco finałowa część When To Stop (zainspirowana ponoć przez "Concierto De Aranjuez" Joaquina Rodrigo). Uwagę zwracał Turns To Dust z podstawową częścią opartą na ciężkim riffie i mocnej sekcji rytmicznej, ale posiadający autentyczną chwytliwość piosenki ozdobionej dobiegającymi z oddali nostalgicznymi chórami. Część Sanctuary przyjmowała formę dygresji w postaci instrumentalnego interludium bez wątpienia zainspirowanego Albatross Fleetwood Mac. Finałowy fragment Determination za to niepotrzebnie powielał motyw z Communication Breakdown Led Zeppelin. Innym wspaniałym numerem był wielowątkowy When To Stop z niemal monumentalnym akordem gitary na tle dynamicznego tła tworzonego przez sekcję rytmiczną. Ponownie w formie kontrapunktu użyto chóralnych brzmień, ale tym razem ten wstęp spełniał także funkcję refrenu w pierwszej części The Traveller, w której występował nieco bluesowy fragment, następnie pojawiała się krótka gitarowa zagrywka, przechodząca w fenomenalny heavy-rockowy pęd. W końcowym motywie pojawiał się także motyw ze Still I`m Sad The Yardbirds. Świetnie zapowiadająca się kariera Andromedy została raptownie przerwana w 1970, kiedy to Du Cann dołączył do Atomic Rooster. W związku z tym dwaj pozostali muzycy również ruszyli własnymi drogami - Mick Hawksworth powołał do życia Fuzzy Duck (w późniejszych latach współpracował z Alvinem Lee w Ten Years Later), natomiast Ian McLane wszedł w skład Ray Owen`s Moon.
Na przestrzeni lat wydano wiele składanek zespołu. Seven Lonely Street z 1990 zawierała niepublikowany materiał (zaledwie 450 egzemplarzy), Anthology 1966-1969> z 1994 (8 rzadkich kawałków), Live At Middle Earth z 1994 (nagrania dla BBC z listopada 1968), Originals z 2005 oraz Beginnings 1967-68 z 2007. Naciekawszą jednak był podwójny [2] z 2000, w którego skład wszedł cały debiut, singiel Go Your Way / Keep Out `Cos I`m Dying oraz 24 niepublikowane utwory. Dało się zauważyć, że w okresie sprzed [1] Andromeda grała lżej i bardziej psychodelicznie w konwencji podobnej do Cream (zwłaszcza kompozycji Jacka Bruce`a) oraz późnego The Yardbirds. Zaskakiwał nastawiony folkowo All In You, a cała kompilacja stanowiła mus dla fanów tria. Po przygodzie w Atomic Rooster, John Du Cann grał w Daemon, Bullet, Hard Stuff, trafił na krótko do Thin Lizzy, a w 1977 wydał kilka singli i nagrał swój krążek solowy. Nie ukazał się on jednak przez następne lata. W końcu pojawił się na CD w 1992 jako Nothing Better (wyd. Repertoire) i później w 1999 jako The World`s Not Big Enough (wyd. Angel Air). Wypełniły go z jednej strony kompozycje w stylu Andromedy i Atomic Rooster, ale też proste kawałki w postaci glamrockowych dokonań Sweet czy Suzi Quatro (Throw Him In Jail, When I Was Old). Pochodzący z tej sesji nagraniowej utwór Don`t Be A Dummy ukazał się w 1979 na singlu, zyskując status pomniejszego przeboju. W 1980 Du Cann wstąpił w szeregi zreaktywowanego Atomic Rooster. Muzyk zmarł 21 września 2011 na atak serca w wieku 65 lat. Jego kolekcja 75 gitar, 30 wzmacniaczy i masa płyt została wystawiona na aukcję w styczniu 2012, m.in. oryginalny winyl debiutu Andromedy poszedł za 800 funtów. Mick Hawksworth zmarł po krótkiej chorobie 28 stycznia 2017.

Ian McLane (ex-The Neat Change)