Norweski kwintet założony w 1983 w Sarpsborgu. Ponad trzy lata Olsen i Jansen poszukiwali odpowiednich muzyków w celu realizacji swych zamierzeń. Po drodze szyki pokrzyżowała tragiczna śmierć pierwszego wokalisty Espena Hossa, który zginął w wypadku motocyklowym w październiku 1985. W koncu za mikrofonem stanął Islandczyk Eirikur Hauksson i z nim nagrano w 1987 demówkę "Time Waits For No One". Zwróciła ona uwagę szefów wytwórni Active Records, z którą podpisano kontrakt i przystąpiono do nagrywania studyjnego debiutu. Okazał się on albumem porywającym, na którym spięto w spójną klamrę elementy heavy rocka lat 70-tych i NWOBHM. Największymi atutami okazały się drapieżne brzmienie, chóralne refreny, monumentalne aranżacje i doskonały głos Haukssona. Kwintet sprawdził się jednakowo wyśmienicie w patetycznych marszach a la Judas Priest (Loaded), jak i w szybszych petardach w rodzaju maidenowego Metal Life czy The Promised Land (nieco pod Dio). Krążek uzyskał wiele przychylnych recenzji dzięki umiejętnemu połączeniu melodyjności hard rocka z intensywną drapieżnością heavy metalu. Szkoda, że nagranie kolejnego albumu zabrało Artch aż trzy lata, przez które zespół zatracił swoją formę i zapał. [2] zresztą ukazał się w czasach mało sprzyjających klasycznemu metalowi. Nowy materiał nie porywał, w dodatku formacja jakby na siłę starała się nadać niemal speed/thrashowe tempa (To Whom It May Concern, Burn Down The Bridges, Turn The Tables), ale prawie wszystkie numery w porównaniu z poprzednimi zatraciły siłę przebicia. Przejawiała się ona nieśmiało tylko w uroczych balladach Confrontation i Appologia. Hauksson zaspiewał znów udanie, a prawdziwy popis dał w ognistej przeróbce Razamanaz Nazareth. Na reedycję po latach wrzucono nijakie bonusy: kiepski Jezebel oraz pochodzące z demówki z 1989 Dog On The Run i Sirens. Muzycy zawiesili działalność w 1992.
W 2004 wydano nadzwyczaj interesujące DVD "Another Return - Live...And Beyond". Zawierało ono dwa pełne koncerty (pierwszy z Oslo z czerwca 1989, drugi z Sarpsborga ze stycznia 2002), historię zespołu, videoklipy do Another Return To Church Hill i Razamanaz oraz wywiady z muzykami. Eirikur Hauksson zaśpiewał po latach na drugim krążku szwedzkiego Gardenian Soulburner w 1999, wszedł w skład Live Fire - zespołu współpracującego z Kenem Hensley`em oraz wystapił na drugiej płycie progresywnego Magic Pie The Suffering Joy w 2011. Bernt Jansen dołączył do Jörn.

Eirikur Hauksson (ex-Start, ex-Drýsill)