Fiński zespół założony w 2023 w Helsinkach przez doświadczonych muzyków. Marco Sneck zupełnie odstąpił od tego co grał do tej pory i płyta zawierała symfoniczny melodyjny powermetal, bezpośrednio odwołujący się do twórczości Rhapsody i całej plejady ich naśladowców z Italii. Monumentalne symfoniczne intro, kolos Glorious Dawn na zakończenie, chóry i elementy neoklasyczne, czyli to już wszystko było. Taką muzykę trzeba bardzo dobrze zaśpiewać, a bez tego wysiłki instrumentalistów idą zawsze na marne. Tomi Viiltola sprawił się, chętnie wykorzystując dalekosiężne wysokie partie. reszta pogrywała mu dosyć szybko, ale bez pędzenia do przodu. Pełne ekspresji partie perkusji Janne Kusmina były więcej niż tylko rytmicznym tłem, a gitarzysta Jari Satta grał z niezwykłą biegłością, stosując od czasu do czasu wypady w kierunku neoklasycznego shredu. W majestatycznym Faith And Steel uwagfę zwracałastaranność Snecka w budowaniu planu klawiszowego, pełnego nienachalnych ornamentacji w orkiestracjach. W zadziornym The Demonic Creature Of The Night nie było krztyny oryginalności, ale kawałek miał swój urok. Ozdobą płyty był dramatyczny The Hammer Of The Gods Might, w którym wokal wsparto został rozległymi chórami, a wszystko zbudowano na monumentalnym fundamencie symfoniki neoklasycznej. Potem poetycko zwalniano w The Keeper Of The Heart, co uspokajało nazbyt heroiczną atmosferę. Pieśń minstrela The Valley Of The Kings narastała w swojej mocy, stanowiąc idealny wstęp do finałowego 10-minutowego giganta. Ten rozpoczynał się łagodnie, potem zwiewnie rozpędzał się prowadzony przez klawisze Snecka i przechodził w partię o charakterze progresywnym. Wokal pojawiał się późno i ogólnie to był klasyczny dla Włoch sposób opowiadania historii - rozważny, nieśpieszny i z akcentami dramatycznego romantyzmu. PBrutalna narracja w części finalnej to dzieło samego Marco Snecka. Mastering zrobił Joni Borodavkin, który stworzył brzmienie odległe od tego z Finnvox i była to mieszanka szwedzkiego i włoskiego tradycjonalizmu w stosownych proporcjach wymieszanych z dużym wyczuciem. Zabrakło co prawda nieśmiertelnych melodii refrenów, ale komu nie przeszkadzał kompletny brak oryginalności w zakresie włoskiego power to spokojnie mógł płytę odsłuchać.

Tomi Viiltola (ex-Dreamtale, ex-Alliance, ex-Ultimatium, ex-Perpetual Rage), Marco Sneck (ex-Kalmah, ex-Poisonblack, ex-Nothnegal, ex-Stargazery),
Jukka Jokikokko (ex-Stargazery, ex-Burning Point, ex-Zenith Reunion), Janne Kusmin (ex-Catamenia, Kalmah, ex-Wrathage)