Szwedzki projekt powstały w 2025. Wszędobylski Swartadapuz po raz kolejny pod nową nazwą próbował przekroczyć granice klasycznego black metalu, bez uciekania się do banałów. Gygath postawił na spektakularne brzmienie syntezatorów, które za pomocą nastrojowych pasaży tworzyły kojącą atmosferę pełną urzekających motywów natury. Grupa sięgała zazwyczaj do dziedzictwa symfonicznego blacku z lat 90-tych XX wieku. Zaprogramowana perkusja orbitowała między wściekłymi blastami a momentami o średnim tempie, podczas gdy frontman wrzeszczał niczym z płyt Bekëth Nexëhmü i Greve. Uwagę zwracał III”, z którego emanował marzycielski klimat i wdzięczne melodie gitarowe. Powolne zagrywki zahaczały o epickość, przebijające się przez soczyste klawisze i ogniste rytmy. Perkusyjna galopada i efektowne riffy dodawały specyficznie surowe pierwiastki do tego rozległego blacku. Sortilege tworzył makabryczne harmonie, wywołując nastrojowe doznania osadzone na chłodnym fundamencie, grupując wszystkie motywy w celu wzmocnienia nastroju. Rozpaczliwe wokale wyłaniały się z ambientowych syntezatorów, a wyważone proporcje kreowały przestrzeń – zimną, ale nie pustą. Płyta przynosiła ostatecznie interesujący black metal pełen dziwnego spokoju – pomimo blastów i ponurego tonu, tutaj nic nie było agresywne na siłę.
Swartadapuz grał w niezliczonej ilości innych projektów: Ars Hmu, Azelisassath, Balwezo Westijiz, Bekëth Nexëhmü, Brae, Daudadagr, Demonomantic, Gardsghastr, Gnipahalan, Greve, Iniquitatem, Insikt, Lykta, Musmahhu, Muvitium, Mystik, Nattfärd, Secrets, Summum, Trolldom, Tyranni i Urkaos.