Szwedzka grupa powstała w 2010 w Nyköping. Pod dziwaczną nazwą lider Swartadapuz przez lata prezentował atmosferyczny black metal, zapatrzony w twórczość szwajcarskiego wizjonera Wintherra z Paysage d'Hiver. Podobnie jak on, Bekëth Nexëhmü wydawał raczej demówki niż pełnoprawne albumy i podobnie nastawiony był na tworzenie zimowego klimatu. Korzystając z elementów ambientowych, odgłosów natury i pewnych naleciałości muzyki średniowiecznej, słuchając tej muzyki można było odnieść wrażenie przedzierania się przez śnieżycę ku ledwo widocznemu schronieniu w pośrodku lasu. Dało się wychwycić naturalnie odniesienia także do Filosofem Burzum i ta muzyka była niczym portal do innego wymiaru. Choć momentami był to intensywny black, niesiony opętańczymi wrzaskami gdzieś z oddali, to oczywiście nie o agresję tutaj chodziło. Zimowe skojarzenia uzyskano przede wszystkim dzięki świdrującym riffom - często chropowatym i surowym. Pełne dysonansów zagrywki gitary oddawały próbującą zabić wędrówca zamieć - przy okazji podpowiadając, że śmierć wśród majestatycznych ośnieżonych górskich szczytów nie musi być taka zła (Hels Frusna Nejder). Muzyki dopełniały brzmiące w tle syntezatory, tworząc ścianę dźwięku niczym stonowana wersja Emperor (odarta z symfonicznej pompatyczności). Ambientowe momenty wyciszenia tylko podkreślały to co miało nadejść po nich i wzmacniały wydźwięk fragmentów metalowych. Perkusja nie ograniczała się do nieustannego blastowania i warto było zwrócić uwagę na akcenty na talerzach i bezlitosne przejścia zagęszczające muzykę, nie pozostawiając pustej przestrzeni będącej polem do manewru dla wkradającej się nudy. Utwory niejednokrotnie były długie, a awet bardzo długie (35-minutowy Mörkrets Uraldriga Makter czy blisko 40-minutowy En Forglomd Ursjal), Swartadapuz zwykle nagrywał je sam, okazjonalnie korzystając z pomocą Lika (na wokalu lub piszącego teksty) albo sesyjnych perkusistów.
Swartadapuz grał w niezliczonej ilości innych projektów: Ars Hmu, Azelisassath, Balwezo Westijiz, Brae, Daudadagr, Demonomantic (z Likiem), Gardsghastr, Gnipahalan, Greve (z Likiem i Juhosem), Gygath, Iniquitatem, Insikt, Lykta, Musmahhu, Muvitium, Mystik, Nattfärd, Secrets, Summum, Trolldom (z Paradisem), Tyranni (z Likiem) i Urkaos. Lik śpiewał w Svartrit i Helgedom.
Déha udzielał się w Sorta Magora, Saturnian Tempel, Brae, Transcending Rites, Lykta, Iniquitatem, symfoniczno-deathmetalowym Wrath Of The Nebula (The Ruthless Leviathan w 2022), Insikt, Drache, heavymetalowym Impending Triumph, ambientowo-blackmetalowym Dead (EP-ka The Final Act w 2023), Chaines, Herzog, Ana'ana, deathcore`owym Horrible (Filth w 2024), Alukta oraz gotycko-doomowym Lights Of Vimana (Neopolis w 2025). Nagrał też olbrzymią ilość płyt solowych.

Olmo Lipani (Yhdarl, Merda Mundi, Slow, ex-Deviant Messiah. Imber Luminis, ex-Ignifer, Maladie, ex-Deos, ex-We All Die (Laughing), ex-Clouds, ex-Vaer,
ex-Sources Of I, ex-God Enslavement, Lebenssucht, ex-God Eat God, Cult Of Erinyes, ex-Ter Ziele, Wolvennest, Angor Animi, Acathexis, The Penitent)