Belgijskie trio założone w 2021 w Brukseli. Płyta ukazała się nakładem niemieckiej wytwórni Amor Fati Productions. Był to w zasadzie pierwszy projekt, w którym występował Déha, który rozczarowywał. Wszystko otwierało mroczne intro Loss Of Utopia, które przechodziło następnie w pełen dysonansów Acheminement. Surowa gitara mieszała się z pulsującym rytmem, wzmocnionym przepastnym wyciem Swinksa i ten black przepleciony doomem rozpoczynał smoliście właściwą część płyty. W dość melodyjnym Melted Tesseract krzyki stawały się bardziej przenikliwe, towarzysząc lodowatym tonom gitary, ale zaraz w Oath Of Weakness wściekłość zastępowała nudna melancholia. Tymi gwałtownymi zrywami próbowano stworzyć ciemną duszącą zasłonę, ale tym zagrywkom zabrakło pary. Nieco ciekawszy był nadłuższy na albumie The Craftsmen, gdzie wyjące harmonie przelatywały nad imponującą podstawą rytmiczną - ale ten instrumentalny kawałek był zbyt długi i ostatecznie muzykom zabrakło tu skupienia i orientacji. Wokal powracał z pełną mocą pod postacią nieziemskich wrzasków w złowieszczym All Rites. Ostatecznie odnosiło się wrażenie, że Herzog mógł szeroko otworzyć bramy do totalitarnego kosmosu dźwiękowego, ale tego nie uczynił. Numery odarto z dynamiki o obezwładniającej atmosfery unicestwienia, w dodatku absurdalnie głęboki wokal budził wątpliwości. Dysonansowe linie gitarowe i monotonne rytmy nie potrafiły zastąpić ognistej intensywności, a zintegrowane przerwy i zmiany tempa nie były w stanie nadać materiałowi interesujących aranżacji. Ekipa niewątpliwie posiadała umiejętności techniczne, ale nikeóre kawałki po prostu kręciły siębez celu. Pozostawało więc tajemnicą czy Herzog chciał stworzyć pojedyncze utwory, czy też rodzaj ścieżki dźwiękowej do spóźnionego upadku ludzkości. Zabrakło spójnego przepływu poszczególnych numerów, a samo wykorzystanie niekonwencjonalnych wzorców nie stanowi przecież cel sam w sobie. Ten krążek pozostawiał fanów Déhy z mieszanymi uczuciami.
Olmo Lipani udzielał się potem w Ana'ana, deathcore`owym Horrible (Filth w 2024), Alukta oraz gotycko-doomowym Lights Of Vimana (Neopolis w 2025). Nagrał też olbrzymią ilość płyt solowych.

Olmo Lipani (Yhdarl, Merda Mundi, Slow, ex-Deviant Messiah. Imber Luminis, ex-Ignifer, Maladie, ex-Deos, ex-We All Die (Laughing), ex-Clouds, ex-Vaer, ex-Sources Of I, ex-God Enslavement, Lebenssucht, ex-God Eat God, Cult Of Erinyes, ex-Ter Ziele,
Wolvennest,Acathexis, The Penitent, ex-Bekëth Nexëhmü, ex-Sorta Magora, ex-Saturnian Tempel, Brae, Transcending Rites, ex-Lykta, ex-Iniquitatem, ex-Wrath Of The Nebula, ex-Insikt, Drache, Impending Triumph, Dead, Chaines)