Amerykański zespół założony w 1984 w Chicago. Wpierw umieścił nagrania na dwóch kompilacjach: Marching Off To War na "Chicago Class Of '85" w 1985 i The Only One na "Chicago Metal Works: Battalion #2" w 1986. Na debiutanckim albumie bracia Vega połączyli melodyjny heavy z rockiem o pewnych cechach progresywnych w oprawie US power. Grupa miała wyjątkowe szczęście w doborze wokalisty i te wymagające kompozycje zaśpiewał Brian Troch, posiadający w tamtym okresie jeden z najlepszych głosów we wschodniej części USA. Krążek otwierał wysmakowany Silent Victim, a tytułowy Nothin` To Do But Rock stanowił pokaz jak można w niezbyt szybkim tempie rozegrać dostojny killer osadzony w rockowej tradycji poprzedniej dekady z powerową mocą gitar. Delikatne solówki grane unisono przez Micka Vegę i Jacka Lazora były jednym z najlepszych momentów płyty. Delikatności i nastrojowości nie zabrakło w So True oraz refleksyjnym Jealousy, w których ponownie pierwszoplanową rolę odgrywał Troch, tym razem na tle koronkowego podkładu gitar i rozległymi chórkami. Jeszcze piękniej wypadł Endless Nights - numer o niezwykłej urodzie z ujmującym wokalem. Czasami aż się prosiło o zwolnienie tempa i rezygnację z mocniejszych zagrywek, gdyż te pastelowe zwrotki z wpasowanym aktorskim śpiewem stały na światowym poziomie. Znakomity bas nadawał ton w Why Lie, ale melodia zahaczała o mało przekonujący złagodzony wypolerowany amerykański power. Agresywniejszy Sleepwalker udowadniał, iż w rycerskim graniu Hammeron nie mieli za wiele do powiedzenia. Za to wyjątkowo udany był umiejscowiony na końcu epicki Sands Of Fyre z wykorzystaniem dumnego riffu przewodniego i orientalnego motywu. Czysta klarowna produkcja z przestrzenną perkusją, pozbawionymi surowej toporności gitarami i doskonałe wykorzystanie planów były wielkim atutami wydawnictwa obok wysokiej jakości solówek oraz zmysłu do tworzenia nastrojowego metalu. Ostatecznie jednak kwintet okazał się ekipą grającą muzykę nie do końca modną i 7-utworowa kaseta "Demo 87" nie przekonała żadnej z wytwórni.
Oryginalny winyl przez lata był wysoko ceniony przez kolekcjonerów obok wydawnictw Graven Image, Paradoxx i Militia. Brian Troch śpiewał później w Cyclone Temple, The Reign Of Terror i prog-metalowym Shooting Hemlock (Clockwatcher w 1997, Big Green Monster w 2010 i Color Spackled Empty w 2012). Mike Vega grał w thrashowych MadDog (demówka "MadDog" w 1992), Sindrome (dwie demówki: "Into The Halls Of Extermination: w 1987 i "Vault Of Inner Conscience" w 1991) i w końcu w industrialnym Beyond (krążek Reassemble w 1995). 9 września 2014 ukazał się [2], zawierający 9 kompozycji z nigdy nie wydanego drugiego krążka powstałego w 2007.

Pete Pagonis (Damien Thorne)