Norweska grupa powstała w 1993 w Trondheim pod nazwą Ildsjaer. Debiut wypełniły numery utrzymane w podobnym dość szybkim tempie. Ciężkie gitary ustępowały czasem bardziej melodyjnym fragmentom, podkreślanym perkusją i lekkostrawnym growlingiem. Keep Of Kalesin zaprezentowali się jako formacja utożsamiająca się niezwykle z magią skandynawskich krain. Wyróżniały się przede wszystkim trzy numery. W As A Shadow Cast zza ściany ciężkich gitar i przeszywających bębnów wyłaniał się melodyjny motyw, do którego dochodził wokal i pewne nuty epickie. Obdarzony thrashowym wstępem I Choose The Suffer szybko przemieniał się w blackowy jazgot, płynnie jednak lawirujący pomiędzy poszczególnymi gatunkami. W końcu uwagę zwracał ponad 14-minutowy Nectarous Red / Itch z mroczną deklamacją. Młodzi Norwegowie objawili się metalowemu światu jako kapela wszechstronna.
[2] nie zmienił statusu zespołu, choć jego koncepcyjny charakter stanowił niepodważalny dowód na próbę wybicia się z tłumu podobnych kapel. Historia traktowała o tajemniczej krainie Agnen, do której główny bohater wybierał się wraz ze swoimi smoczymi przewodnikami. Począwszy od typowego surowego blacku w Pain Humanised poprzez najbardziej melodyjny Orb Of Man z chóralnymi zaśpiewami aż po muzyczny mix stylów w Towards I Roam, grupa przejawiała ambicje do wyjścia poza skostniałe konwencje. Uniwersalnością przekazu porażał kolejny kolos - tym razem ponad 11-minutowy Agnen. Utwór zaczynał się od krótkiego tremolo na werblu, następnie do głosu dochodziły gitarowe riffy i dość szybka perkusja. W pewnym momencie muzycy stosowali dziwną pauzę, burzącą dotychczasową strukturę. W końcu rzężąca z wolna gitara serwowała szybki riff, zaś wokal z gardłowego growlingu ewoluował do piskliwego i nieco przerażającego wrzasku. Pęd i zdająca się nie mieć końca furia nagle tonęły w jednostajnym dźwięku przesterowanej gitary. Muzyka z pewnością godna bliższego poznania, choć rewolucji nie przynosząca.
Większy sukces przyszedł wraz z [4], dzięki zastosowaniu nowatorskiego i oryginalnego podejścia. W tej muzyce melodyjność, brud, agresja i epickość przenikały się w niemal doskonałych proporcjach. Dzięki znajomości z Frostem, Obsidian Claw dołączył w 2000 na trasie do Satyricon. W grudniu 2004 ten sam muzyk został zatrzymany po koncercie w Toronto pod zarzutem świadomego odurzenia narkotykami i zgwałcenia fanki w autokarze należącym właśnie do Satyricon. W 2010 formacja znowu zaszokowała swoich fanów, zgłaszając utwór The Dragontower do norweskich eliminacji Eurowizji 2010. Na [6] wykorzystano elementy twórczości Agathodaimon i Kalmah, tworząc znakomity muzyczny tygiel, który krytycy określili jako "epicki power/black". Zyski ze sprzedaży EP-ki Minimal w 2011 przeznaczono na pomoc ofiarom trzesięnia ziemi w Japonii.
Frost grał potem w Ov Hell.

Attila Csihar (ex-Mayhem, Aborym), Frost (Satyricon, ex-Gorgoroth, 1349)