Amerykańska grupa powstała w 2014 w Sacramento. Grała tradycyjny heavy/power w rycerskiej odmianie, ale muzycznie stanowiła mix stylów amerykańskiego i europejskiego - nacisk na melodie wskazywał na Stary Kontynent, a autentyczna gitarowa moc na USA. Potężnie zaczynał się od bitewnego zgiełku The Berserker i potem w ciągu prawie godziny trwania płyty kwintet raczył słuchacza dawką podobnej muzyki wysokiej próby. W Adrestia pojawiały się orientalne motywy w umiarkowanch tempach i z kontrolowaną dawką bojowej brutalności. Czasem te pomysły wydawały się typowe jak w Watch The Banners Fall to wykorzystanie pseudo-symfonicznego tła wzbogacał ten kawałek, z dodatkiem nastrojowych partii eterycznych gitar. Into Twilight to symfoniczny rozmach epickiego wstępu i zupełnie nietypowy dla USA styl udanej melodii przypominającej te z płyt The Ferrymen. Nie wszystkie numery stały na najwyższym poziomie, bo takim nie był surowszy Gladiator, ale jeśli pozostać w USA to klimatyczny Arise Samurai z kapitalnym wokalem Skinnera był po prostu wyborny. Uwagę zwracał War Of Immortals z długim ambientowym posępnym wstępem, odgłosami bitwy i rozwinięciem zbudowanym z typowo heroicznego US Metalu w zwrotkach i refrenów w stylu Sinbreed (swobodnie zagrane gitarowe solówki stanowiły dodatkowy atut tej kompozycji). Zaraz potem porywający powermetal w pełnym dramatyzmu, wybornych chórków oraz gęstej perkusji Heaven Overflow. Tytułowy The Druid King na koniec to kawał doskonałego melodyjnego power z europejską melodią i mocnymi wstawkami śpiewanymi. Norman Skinner dzielił i rządził - frontman stosował wszystkie chwyty z czasów Imagiki, a nawet dawał z siebie jeszcze więcej, zwłaszcza w lżejszych heroicznych partiach refrenów. Gitarzyści świetni i wyraziści, grając doskonałe motywy bez udziwniania i kombinowania. Wyśmienite brzmienie przypominało najlepsze płyty niemieckiego Brainstorm - produkcja stała na poziomie światowym i była odległa od nieraz prostackich realizacji wielu amerykańskich zespołów ostatnich lat. Słucha się tego soczystego wieloplanowego brzmienia z ogromną przyjemnością.
Na [2] producent Zack Ohren ustawił wszystko nowocześniej i jednocześnie w stylistyce klasycznego amerykańskiego heavy/power z elementami typowymi nawet dla estetyki thrashowej. Wiele było punktów wspólnych ze choćby ze stylistyką Cage, ale pierwiastek epicki leżał gdzieś w tradycjach Exxplorer, Griffin czy Skullview. League Of Shadows z wybornym planem klawiszowym posiadał pełną dramatyzmu melodię. Norman Skinner po raz kolejny górował swym głosem nad potężnymi gitarami, dodając jeszcze więcej patosu temu matierałowi. Majestatyczny klimat zaznaczono umiejętnie nawet w łagodniej zagranym Crown Of Thorns oraz w kolejnym Dreams Crash Down, kruszącym nerwowymi riffami i fenomenalnymi posępnymi partiami Skinnera. Rytmiczne i pełne ekspresji były następujące potem The Ruthless Divine oraz Fallen From Elysium, w których Niviane oferowali znacznie więcej niż te ekipy z USA, którym się tylko wydawało, że grały dobry heavy/power. Forgotten Centurion nawiązywał do chlubnych tradycji epickiego heavy metalu lat 80-tych z inspiracjami Manilla Road i refrenem pod Warlord. W manifeście Niviane mocne wejście w stylu wręcz Bolt Thrower, zaś łagodniejszy i niepokojący zarazem Psychomanteum to popis wokalny Skinnera, a delikatne partie były dla kontrastu przeplatane najbrutalniejszymi na tym albumie. W Fires In The Sky rozmach i romantyczny heroizm w pełnym łagodniejszych partii graniu pod Virgin Steele, a na sam koniec rycerski i nie biorący jeńców Like Lions - utwór twardy, nieustępliwy i z refrenem na miarę Manowar.

Norman Skinner (ex-Tramontane, ex-Machine Cold Man, Imagika, ex-Dire Peril, ex-Skinner, Hellscream),
Rick Stallkamp (ex-21st Century Sin), Noe Luna (ex-3Lunas, ex-Skinner), Aaron Robitsch (ex-Crepuscle, ex-Graveshadow)