Niemiecki zespół powstały w 1980 w Hamburgu. Zadebiutował dwoma demówkami: "Big Brother Is Watching You" w 1983 i "Made Of Metal" w 1985. Później udało się muzykom umieścić kawałek Cheltenham na splicie "Metal Warriors" w 1985, a także utwory Too Fast i Hard To Be Alive na składance "Break Out - German Metal Tracks No.1" w tym samym roku, zanim udało się podpisać kontrakt z wytwórnią Mean Machine. Na dwóch EP-kach Not Fragile zaprezentowali granie podobne do krajanów z Warrant i Tyrant. Był to speed/thrash z ledwie zarysowanymi liniami melodycznymi i stawiający raczej na szaleńczy pęd. Większy rozgłos przyszedł dopiero wraz z wydaniem (własnym sumptem) [3], na którym zrezygnowano ze wstawek thrashowych, skupiając się na pełnym żywiołowości speed metalu. Gdyby ten krążek ukazał się pięć lat wcześniej, kwartet po prostu skazany byłby na sukces. Całości dopełniały bogate solówki, a także pełen mocy śpiew Buczko (Lost In A Dream, Hard To Be Alive), potrafiącego zaskoczyć zróżnicowanymi tonacjami (Down In The Streets, High Into Heaven). Aż 20 kompozycji złożyło się na ten blisko 73-minutowy materiał, ale tylko dwóm utworom nadano charakter przerywnikowy (The Evil One oraz 28-sekundowy Opus 7.3). [4] również nie miał szans odnieść sukcesu, gdyż jego wydanie opóźniło się aż o trzy lata. Numery takie jak Hard To Be Alive, Lost In A Dream, One Way To Glory czy The Evil One nie miały szans przebić się w erze grunge. Tak wyglądała właściwie cała kariera Not Fragile - za każdym razem ich krążek był spóźniony, aby prawdziwie podbić serca słuchaczy.
Dyskografię uzupełniał cover Victim Of States Power na kompilacji Running Wild Tribute w 2005. Raico Ebel założył progresywno-powermetalowy Mad Alien (EP-ka We Are Alive w 1989 i album Qui Habet Aures Audiendi Audiat w 1995). Didy Mackel grał w zreformowanym Iron Angel.

Didy Mackel (ex-Mania), Michael Link (ex-MP)