The Obsessed wyrośli z waszyngtońskiej sceny podziemnej w 1980, wcześniej działali w latach 1976-1980 pod nazwą Warhorse. Wino (ur. 29 września 1960) próbował zdobyć uznanie nagrywając kilka demówek w pierwszej połowie lat 80-tych i zyskując klubową rozpoznawalność na podziemnej scenie stanu Maryland. W okresie dominacji muzyki disco The Obsessed docierał do zbuntowanej młodzieży czekającej na renesans gitarowego grania, znajdującego się w głębokim odwrocie po 1976 i upadku popularności klasycznego blues/hard rocka. Przesterowane gitary, często nienastrojone i pozbawione niezbędnych do czystego grania strun zaczęły stawać się wyrazem buntu ubogiej klasy robotniczej, wśród której coraz większą popularność zdobywał kakofoniczny jazgot pierwszej fali punka. Sex Pistols, The Dammned, The Clash i Ramones przywróciły pierwotną energię muzyce, która coraz częściej wyrażała niezgodę na otaczającą rzeczywistość, rezygnując z hedonistycznych i pseudo-artystycznych zapatrywań dotychczasowych ikon rocka. Buntowano się niejednokrotnie w sposób niezwykle agresywny na zasadzie maksymy "Jesteś z nami albo przeciw nam". Młody Weinrich jednakże był ponad tymi wszystkimi podziałami i potrafił znaleźć dla siebie miejsce na zdominowanej przez punk scenie muzycznej pomimo, że (jak zauważył Dale Crover z The Melvins), The Obsessed grali sabbathowe riffy w czasach, kiedy uważano to za szczyt obciachu. W 1985 udało się ekipie umieścić nagranie Concrete Cancer na składance "Metal Massacre 6". Zespół podpisał umowę z wytwórnią na przygotowanie albumu, jednak materiał z marszu trafił na pięć lat do archiwum wydawcy. Numery te od dawna znajdowały się w koncertowym obiegu i to właśnie jakość występów na żywo zapewniła Weinrichowi posadę w Saint Vitus i w tym celu muzyk przeniósł się do Los Angeles. Zaangażowanie w nowy projekt, obowiązki koncertowe jak i zawód z braku postępów w rozwoju macierzystego zespołu zadecydowały o jego rozwiązaniu.
W 1990 niewielka wytwórnia Hellhound Records, która niedługo wcześniej przejęła wydawanie Saint Vitus, odkupiła prawa do debiutanckiego albumu The Obsessed od Metal Blade, dzięki czemu materiał trafił w końcu do sklepów. Krążek stanowił świetny zestaw doomowo/stonerockowych utworów skłaniających się niejednokrotnie ku mistycyzmowi. Łączyły się tutaj riffy Black Sabbath, Motörhead i wściekłość punk rocka, wzbogacone o wyczucie melodii i bluesowy feeling. Album wzbudził nadzwyczajne zainteresowanie, jakiego brakowało zespołowi na początku działalności. Stanowił jedną z najwazniejszych składowych, która z czasem zaczęła być utożsamiana z początkami dojrzałej amerykańskiej sceny stoner/doom, wpływając ponadto na brzmienie grup pokroju Kyuss, Sleep czy Orange Goblin. Tombstone Highway, The Way She Fly lub Forever Midnight posiadały wyraźną i raczej chwytliwą melodię, kształtowaną dobrą pracą gitary i niespiesznym tempem sekcji rytmicznej. Było w tych utworach coś nostalgicznego, co od razu przywoływało na myśl muzykę połowy lat 70-tych (przede wszystkim australijski Buffalo, amerykański Bang i angielski Orang-Utan) chociaż bez elementów psychodeli. Ground Out, Fear Child czy Freedom to już heavy metal, choć specyficznie chropowata barwa głosu Wino łagodziła ich wymowę. Z doomem kojarzył się w zasadzie wyłącznie Red Disaster, któremu najbliżej do dokonań Saint Vitus, z kolei Inner Turmoil to już słyszalne wpływy hardcore`u. Warto jednak było zwrócić uwagę w jaki sposób poszczególne elementy wprzęgnięto w kawałki, gdyż nie były to zapożyczenia oczywiste i narzucające się przy pierwszym odsłuchu. Twórczość The Obsessed płynęła własnym nurtem do którego od czasu do czasu wpływały strumyki łączące je z innymi stylistykami dominującymi na rynku.
Wino zdecydował się opuścić szeregi Świętego Wita, by całkowicie poświęcić się The Obsessed. Udany [2] ukazywał odrodzoną kapelę niemal u szczytu jej możliwości. Za perkusją zasiadł Greg Rogers, natmoast bas przejął Scotta Reeder, który jednak wkrótce po premierze płyty odszedł aby zasilić szeregi Kyuss. Jego wpływ na kształt poszczególnych utworów był jednak słyszalny, dzięki specyficznie sennym basowym pomrukom oraz wokalizom wykorzystanym w utworach Bardo oraz Back To Zero o typowo stonerowej motoryce). Uwagę zwracały ponadto: gnany doskonałym hard rockowym riffem Brother Blue Steel, jak również Jaded – zaplątany proto-stoner budujący przestrzenny klimat płyty. Legendy sceny punkowej jak Henry Rollins czy Ian MacKaye z Minor Threat wspominali, że członkowie The Obsessed mieli długie włosy i nie odcinali się równocześnie od sceny punkowej. Zaraz nadeszła zresztą druga fala punku, bardziej nowatorska i inspirująca jak Bad Brains, Black Flag czy The Dictators. Utwory The Obsessed - nawet jeżeli sprowadzały się do kilku akordów - to miały jednak elementy heavy/doomowe. Wyraźne różnice między Weinrichem a Davem Chandlerem (liderem Saint Vitus) obajwiałyt się już przy okazji materiału, który The Obsessed przygotował w 1985. Kompozycje nagrane przez pierwotny skład The Obsessed zaskakiwały swoim przemyślanym charakterem i nieoczywistą przebojowością. Dzięki kapitalnemu [3] zespół utrzymał godny do pozazdroszczenia status w swym środowisku, orbitując bardziej ku stylowi wczesnego Trouble (To Protect And To Serve, Blind Lightning). Do tego wszystkiego dochodziły: pochodzący jeszcze z demówki z 1982 Field Of Hours, punkujący World Apart czy w końcu Neatz Brigade - mający w sobie coś z ze specyficznego brzmienia rozwiniętego później przez scenę Seattle wzbogaconego o hardcore`owe naleciałości. W 1995 rozwiązał The Obsessed i założył projekt Shine, z którym nagrał w 1997 demówkę "Powertime", a tytułowy kawałek zamieszczono na składance "Metal Injection - A Lethal Dose Of Metal Mayhem" w 1998. Wkrótce przemianował swoją formację na Spirit Caravan.
[4] wypełniły utwory niepublikowane i demówki. Wśród zainteresowanych fanów do dziś The Obsessed szczyci się statusem niemal kultowym i na szczęście nagrany po 18 latach przerwy [5] nie nadszarpnął tego wizerunku. Archiwalny [6] zawierał koncert z 29 i 30 kwietnia 1984 z Beltsville.

Późniejsze losy członków zespołu:

• Wino - Place Of Skulls, The Hidden Hand, Shrinebuilder i Premonition 13 (13 w 2011). Wino nagrał trzy płyty solowe: Punctuated Equilibrium w 2009, Adrift w 2010 i Forever Gone w 2020. Wystapił gościnnie w utworze kapeli Red Mesa Disharmonious Unlife w 2020
  
• Scott Reeder - Kyuss, Unida i Goatsnake
  
• Greg Rogers - Goatsnake
  
• Guy Pinhas - Thorr's Hammer, Goatsnake, Acid King i In-Graved
  
• David Sherman zmarł 6 września 2022 w wieku 55 lat
  

Jason Taylor (ex-Sierra, ex-Killa Babes, Willowater), David Sherman (ex-Wretched, ex-Spirit Caravan, ex-Weed Is Weed, ex-Earthride)