Amerykański zespół założony w 1995 w stanie Maryland pod nazwą Shine przez Wino po jego zakończeniu działalności The Obsessed. Już wówczas muzyk przez wielu był traktowany niemal jak bóg, który wywarł ogromny wpływ na liczne grupy heavymetalowe, doomowe i stoner-rockowe. Początkowo wydawało się, że rozwiązanie poprzedniej formacji w szczytowym momencie było błędem, ale ten żal mijał przy zetknięciu się z kapitalnym debiutem Spirit Caravan. Było to jedno z najwybitniejszych dzieł Weinricha - ujmowało specyficzne brzmienie, szorstkie i bardzo selektywne, odchodzące znacznie od wykorzystywanej wcześniej stylistyki Saint Vitus i zapuszczające się w inne rejony. Nowa grupa zaprezentowała muzykę bardziej dynamiczną, lżejszą i bliższą rocka, co było efektem wpływu obrastającej w siłę sceny stoner-rockowej i takich zespołów jak Spiritual Beggars czy Orange Goblin. Krążek był prawdziwą eskalacją twórczego talentu lidera: nie zabrakło tłustych riffów i chwytliwych melodii, w obrębie poszczególnych kawałków zaskakująco wiele się działo. Nigdy wcześniej Weinrich nie tworzył kompozycji tak przebojowych jak Healing Tongue czy Courage. Nie zapomniano jednak o echach przeszłości - potężne i niemal doomowe dźwięki wypełniły Melancholy Grey i Lost Sun Dance, a pierwiastki punkowe wpleciono w pamiętający czasy The Obsessed Kill Ugly Naked. W końcu ponad ośmiominutowy Dead Love / Jug Fulla Sun posiadał magicznie psychodeliczną transową pierwszą część, a No Hope Goat Farm wzbogacono o smakowity wątek akustyczny. Doskonały suplement debiutu stanowił [2], zawierający pięć nagrań pochodzących z tej samej sesji co [1].
Oczekiwany z napięciem [3] nie posiadał już takiej siły przebicia. Początek tego nie zwiastował, gdyż Spirit Caravan robił fantastyczne wrażenie, będąc kawałem dynamicznego melodyjnego stoner-rocka, który spokojnie pasowałby na debiut. Całkiem dobrze wypadł również Black Flower, cięższy i bardziej zawiesisty na wzór Saint Vitus. Reszta nieco się rozmywała - co prawda Wino nadal serwował niezłe riffy (Find It, The Departure), ale w całości te utwory większego wrażenia nie robiły. Warto podkreślić, że nowa płyta z założenia była nieco inna: wolniejsza, mniej przystępna i odwołująca się z większą mocą do przeszłości Weinricha. Wiele nagrań zahaczało o klimaty doomowe (Futility`s Reasons, Elusive Truth, Darkness & Longing) i w takiej stylistyce nie stosowano tak chwytliwych melodii. Powstał album poniżej oczekiwań, szybko męczący i ożywiający się tylko momentami (Lifer City, Outlaw Wizard). Spirit Caravan rozpadli się w maju 2002.
yskografię uzupełnia dwupłytowa składanka [4], gromadząca prawie wszystkie nagrania z obu krążków i kilka niepublikowanych kompozycji. Tytułowy The Last Embrace był urzekającym klimatem numerem akustycznym, choć z wykorzystaniem elektrycznego basu, a Brainwashed utrzymano w typowym średnim tempie z topornym riffem i ciekawym przyśpieszeniem w drugiej części. Drugi CD otwierał także dotychczas nieznany Dove-Tongued Aggressor - udany zwłaszcza przez wzgląd na ciekawy śpiew Wino. Zbyt zbrutalizowany So Mortal Be i Undone Mind były znane do tej pory z singla z 2002, który wydano jednie w formie winylowej. Szkoda, że zabrakło jedynie przeróbki Wicked World z repertuaru Black Sabbath, przygotowany z myślą o składance "Sucking The 70`s".

Późniejsze losy członków zespołu:

• Wino - Place Of Skulls, The Hidden Hand, solowy projekt Wino (Punctuated Equilibrium w 2009, Adrift w 2010 i Forever Gone w 2020), Shrinebuilder i Premonition 13 (13 w 2011)
  
• Dave Sherman - Earthride i stonerowy Weed Is Weed (Blunt Force Trauma w 2013 i EP-ka The Bong Remains The Same w 2017). Basista zmarł 6 września 2022 w wieku 55 lat.
  
• Gary Isom bębnił na trzecim albumie Unorthodox
  

Wino (ex-The Obsessed, ex-Saint Vitus), Dave Sherman (ex-Wretched), Gary Isom (ex-Iron Man)