Szwedzki projekt założony w 1990 przez Dana Swanö - muzyka czarującego nie tylko eklektyzmem stylistycznym, ale swoistym wizjonerstwem. W tym projekcie pomagał mu jego starszy brat Dag. Zespół zadebiutował demówką "...Dawn" w 1990, który ukazywała przedsięwzięcie jako jedną z najbardziej obiecujących formacji łączących death metal, doom i elementy progresywno-jazzowe. Wszystkie albumy opowiadały o życiu i śmierci wyimaginowaneo boga chaosu Raagoonshinnaaha. Na największą uwagę zasługiwał [4], swoiste opus magnum, dla którego ciężko było znaleźć odpowiednika w świecie metalu. Na znanym schemacie oparto jedynie głęboki growling i ociężałe riffy - resztę wypełniły pełne chaosu aranżacje, nie posiadające określonej jednolitej struktury. Niekiedy utwory przebierały postać niby-przypadkowych dźwięków ze schizofrenicznymi partiami saksofonu, skrzypiec oraz innych trudnych do określenia instrumentów. Swanö nie bał się także eksperymentować z różnymi efektami potęgującymi mroczne i chłodne doznania. Spośród czterech utworów, The Battle Of Geeheeb oraz Thee-Pherenth były ponad 10-minutowowymi progresywnymi kolosami, pełnymi zmian nastroju z całą paletą różnorodnych dźwięków. Behrial kreował sześć minut dołującej atmosfery jedynie przy użyciu organów, natomiast In Remembrance był niczym innym niż minutą ciszy. Krążek wnosił wiele nowego do każdego z podjętych na nim gatunków, miejscami powodował ciarki na plecach, a po jego przesłuchaniu czuło się wielki niedosyt, że tej muzyki nie było więcej. W 1996 Robert Karlsson zajął miejsce Swanö w Edge Of Sanity i działalność Pan-Thy-Monium została zawieszona.
Bracia Swanö założyli Nightingale, a Larsson grał również w Godsend i Ophthalamii. Robert Karlsson ponadto śpiewał w Facebreaker i Scar Symmetry, grał również na basie w Tormented.