Amerykański projekt założony w 2004 przez frontmana Symphony X. Na swój solowy debiut nagrał większość partii instrumentalnych, jedynie w kilku kawałkach wspomogli go zaproszeni goście. Otwierający Blackout już dawał jasno do zrozumienia, że na progresywny metal tutaj miejsca nie będzie. Allen bowiem postanowił wrócić do swego dzieciństwa i dać upust fascynacjom z lat młodzieńczych, nagrywjąc krążek hard rockowy w stylu Y&T, Montrose i Teda Nugenta. Nie wszystko jednak było czystym naśladownictwem zapomnianej nieco muzyki, ponieważ miejsce wirtuozerskich solówek gitarowo-klawiszowych zajęła solidna rockowa moc. Niektóre riffy i tempa wykazywały też słabość wokalisty do stoner rocka, kojarząc się z obskurnymi knajpami przy autostradzie. Oczywiście znalazło się miejsce na subtelne progresywne naleciałości i klawiszowe wycieczki, ale przede wszystkim kawałki oparto na prostym i szczerym hard rocku. Być może śpiewak oberwował uważnie rynek i wychwycił sukces Zakka Wylde`a i jego Black Label Society, ale zapewne prędzej czy później fani dowiedzieliby się co Allen nosił pod progresywną skórą. Głos artysty brzmiał podobnie do tonacji Davida Coverdale`a, a z drugiej bluesowym feelingiem nasuwał skojarzenia z Paulem Rodgersem. Fanów Symphony X płyta mogła zdziwić, ale wielbiciele czegoś bezpośredniego z pewnością byli zadowoleni. Na albumie wystąpili gościnnie: gitarzyści Michael Romeo, Brendan Anthony i Jason Freudberg, klawiszowcy Michael Pinnella i Jens Johansson oraz basista Larry Salvatore.
Russell Allen śpiewał też w Adrenaline Mob, Level 10 (Chapter One w 2015) oraz Allen / Olzon (Worlds Apart w 2020 i Army Of Dreamers w 2022).

Russell Allen (Symphony X, Allen/Lande)