Angielski zespół powstały na początku 1986 w Salisbury z inicjatywy kilku muzyków, którzy wcześniej dali się poznać w innych kapelach NWOBHM. Przede wszystkim na czele nowego projektu stanął były wokalista Tokyo Blade - Alan Marsh. Fani dwóch pierwszych płyt tej formacji z pewnością liczyli, że muzyk nawiąże do ich chwalebnej przeszłości, ale Shogun zaprezentował muzykę znacznie lżejszą, prostszą i po części nastawioną na komercję. Taką ideę stylu przeforsowali gitarzyści Danny Gwilym i Toby Martin, którzy przyszli z grup grających w lekkiej konwencji. Album z pewnością mógł podejść miłośnikom Praying Mantis, Black Rose czy solowego debiutu Di'Anno. Płyta zaczynała się dziwnie - dość ambitną balladą Time Will Tell w stylistyce Night Ranger i już tutaj pojawiły się problemy z Marshem - wydawało się, że do tak złagodzonego grania jego drapieżny śpiew po prostu nie pasował. Leniwie startujący Too Late For The Hunter po blisko minucie przeistaczał się w heavymetalowy numer i podobną energią cechował się również T.V. Hero. W pamięć zapadał jednak praktycznie tylko najostrzejszy Burning Down The Night i była to jedyna kompozycja przypominająca debiut Tokyo Blade - od razu Marsh wypadł tutaj kapitalnie, śpiewając żarliwie i wchodząc miejscami na wyższe rejestry. Natomiast o takich kawałkach jak Tokyo Girl czy promowany jako singiel pół-balladowy When The Lights Go Down (na stronę A wrzucono przeróbkę Amena Cornera High In The Sky) nie dało się powiedzieć wiele dobrego. Ten okres kariery jednak zapowiadał się przynajmniej obiecująco, gdyż wytwórnia Attack Music Corporation załatwiła Shogun rolę supportu na brytyjskiej trasie Meat Loaf i amerykańskiej Black Sabbath.
Po podpisaniu kontraktu z Jet Records przystąpiono do nagrywania drugiego krążka. Wsparty klawiszowcem zespół zarzucił na [2] jakiekolwiek wypady w rejony mocniejsze i nagrał płytę AOR. Z tego grania nie dało się nic wycisnąć - było to miałkie plumkanie, nie mające szans na przebicie się w radio. Gitarzysta Toby Martin odszedł w 1988, a wkrótce w jego ślady poszedł basista Andy Wrighton. Trzecia płyta - na którą było gotowych 13 utworów - nigdy się nie ukazała. Alan Marsh założył więc w 1991 Mr.Ice, a cztery lata później znów zawitał w szeregi Tokyo Blade.
Tony Moore wydał w 1992 singiel If This Is Called Love, a w 2005 album Perfect And Beautiful. Bob Richards bębnił w Shy i u Tony`ego Millsa.

Alan Marsh (ex-Genghis Khan, ex-Tokyo Blade), Andy Wrighton (ex-Deep Machine, ex-Tokyo Blade),
Danny Gwilym (ex-Chinatown), Toby Martin (ex-Marseille)