Holenderska wokalistka, urodzona 17 stycznia 1985. Przygodę na metalowej scenie zaczęła od demówki w 2002 z Sahara Dust, który przeistoczył się następnie w Epica w 2003. Dopiero ponad 20 lat później, Simone zdecydowała się nagrać album solowy z pomocą wszędobylskiego instrumentalisty Arjena Lucassena. Muzycznie album łączył muzyczne światy Epiki i Ayreon, choć w Aeterna sporo był elementów dawnego Therion. Był to mix orientalnych wibracji i chłodnej mechanicznej atmosfery. In Love We Rust” to ballada, w którą Simona wlała wiele wzruszających emocji. W Cradle To The Grave zaśpiewała gościnnie ulubienica małoletnich fanów Alissa White-Gluz z Arch Enemy. Numer od zrelaksowanej atmosfery nabierał stopniowo intensywności i akcent przesuwał się duet wokalny. Fight Or Fligh był nieporozumieniem i ten ciepły ton gitary w połączeniu z przetworzonym wokalemnasuwał skojarzenia z Dire Straits. Płyta nieco przyspieszała w The Weight Of My World, który zawierał inspirowane horrorem intro wypełnione syntezatorami i mocno zniekształconą gitarą. Simone niepotrzebnie tylko zaśpiewała tutaj zarówno po niemiecku, jak i po holendersku, jestem Belgiem, zajęło mi kilka obrotów, żeby to zauważyć). Utwór był przesiąknięty charakterystycznym stylem Lucassena, ale nadal pozwalał głosowi Simone zająć centralne miejsce. Vermillion Dreams zaczynał się spokojną kinową nutą, z ambientowymi syntezatorami nadającymi nastrój. Zwrotki wieńczył emocjonalny refren, a subtelne gitarowe akcenty czyniły z tej piosenki jeden z najlepszych momentów albumu. The Core wyróżniał się cięższym brzmieniem i wybuchowym refrenem, w którym operowy wokal Simone górował nad chórem. Dystopia próbował wprowadzić tajemnicza atmosferą, ale w ostateczności przyjmował formę wyluzowanego numeru, który skupiał się na wokalu i tekście. Na koniec ballada Dark Night Of The Soul z akompaniamentem fortepianu i smyczków. Płyta z pewnością mogła się podobać fanom Simone, choć wpływ Lucassena na całość był niepodważalny, choć słychać że pisał aranżacje z szacunkiem dla umiejętności wokalnych Simone, pozwalając jej zabłysnąć w każdym aspekcie. Dla innych była to muzyka kompletnie do zapomnienia.
Arjen Anthony Lucassen`s wydał solowo Lost In The New Real w 2012, utworzył także Arjen Lucassen`s Supersonic Revolution (Golden Age Of Music w 2023).