Amerykańska grupa założona przez braci Cavazo jeszcze w 1973 jako Speed Of Light. W 1978 ekipa przemianowała się na Snow. Jak wielu innych w tamtym czasie, muzycy grali na scenie Los Angeles, goniąc za marzeniami podczas występów w klubach "The Whiskey", "The Starwood" czy "The Troubadour". Konkurencja była duża: Smile, Pretty Poison, Eulogy, A La Carte, White Sister, Pegasus, The Boyz i London działały prężnie, ale to Snow nie udało się nigdy zyskać kontraktu płytowego. Pięć utworów z EP-ki brzmiało niejednolicie i zahaczało generalnie o hard rock końca lat 70-tych (Crack The Whip, No Way To Treat A Lady, Hell No, Don`t Want Anymore, Bad Generation), ale z klimatem ochoczej zabawy. To granie nie było dalekie od dokonań Survivor, Beowulf czy innych zespołów przypominających boogie-rockowe formacje z lat 70-tych. Kiedy oczekiwany sukces nie nadszedł, drogi braci Cavazo rozeszły się na dobre. Tony dołączył wpierw do AOR-owego Dangerface, a następnie do Hurricane. Carlos zyskał rozgłos w Quiet Riot, pogrywał również w post/grunge`owym 3 Legged Dogg (Frozen Summer w 2006; brzmiącym niczym połączenie Alice In Chains i Stone Temple Pilots), hard rockowym Freakshow (So Shall It Be w 2023) oraz King Kobra.
W 2017 ukazała się podwójna składanka [2], na którą trafiły utwory z EP-ki, demówki oraz koncert. Jeśli chodzi o kawałki wyciągnięte z szuflady typu We`re Gonna Make It, słyszalne było dążenie do punkowych klimatów, przy jednoczesnych kłujących niczym osa gitarowych solówkach Carlosa.