Amerykańska grupa założona w 1984 w Los Angeles z inicjatywy weterana rockowej sceny Carmine`a Appice`a (ur. 15 grudnia 1946). Glamowo-hard rockowe albumy nie zrobiły na fanach większego wrażenia, wykorzystując patenty Def Leppard, Ratt, Quiet Riot oraz kanadyjskiego Kick Axe (muzycy tej ostatniej kapeli napisali zresztą utwór Hunger). Jedyne większe wrażenie robiły: tytułowy Ready To Strike i żywiołowy Breakin` Out). Teksty o głodnych kobrach, bezdomnych ludziach i wygrzewających się w słońcu kanibalach nie pasowały do wygładzonej muzyki. Kwintet starał się jak mógł, zwłaszcza w partiach pojedynkujących się ze sobą gitar, ale zabrakło jakiegokolwiek elementu oryginalności. King Kobra po prostu wtopili się w przeciętność na zaludnionej muzycznej scenie LA. Przy pewnym zacięciu w sferze brzmienia, dziwiło wrzucenie na płytę tak wygładzonych numerów jak ballada Dancing With Desire czy AOR-owy Second Thoughts. Na [2] King Kobra znacząco złagodnieli, popadając w AOR-pop/hard rock, a o szarzyźnie tego glamowego grania świadczyły tak nijakie kompozycje jak Raise Your Hands To Rock czy Party Animal. Obecność w studio nagraniowym klawiszowca Duane Hitchingsa nie pomogła - wręcz przeciwnie, tylko zmiękczyła już poprzednio podejrzane brzmienie (dążące jednoznacznie ku komercji). Po lekkim przemeblowaniu składu zrealizowano [3] - w podobnym stylu jak poprzednio, choć tym razem udało się wykreaować dwa glam-metalowe kawałki: Mean Street Machine i Take It Off. Po rozpadzie formacji, Appice zasiadł za perkusją w Blue Murder, nastepnie przewinął się przez składy Johna Sykesa, Mother`s Army, Pappo`s Blues, Travers & Appice, Pearl oraz Rated X. Pierwsza reaktywacja nastąpiła w 2001, ale o [4] trzeba było szybko zapomnieć. Był to krążek nadzwyczaj słaby, bez dobrych pomysłów i nagrany jakby wyłącznie dla kasy. Znacznie lepiej King Kobra zaprezentowali się dekadę później z Paulem Shortino za mikrofonem i dwoma albumami, na których wiele ciekawego mogli znaleźć dla siebie miłośnicy Aerosmith, Def Leppard, Guns N'Roses czy Van Halen.
Mark Free dołączył do Signal i Unruly Child (Unruly Child w 1992 i Worlds Collide w 1992), wydał również solowe płyty: Smoke & Mirrors w 1990, Long Way From Love w 1993 oraz - jako Marcie Free po zmianie płci Tormented w 1995. David Michael-Philips grał potem w Lizzy Borden, Big C**k, Tunnel (Tunnel w 2009) i Steelshine (Steelshine w 2013). Johnny Rod wszedł w skład W.A.S.P..

Carmine Appice (ex-Vanilla Fudge, ex-Cactus, ex-Beck Bogert & Appice, ex-Rod Stewart, ex-Ted Nugent, ex-DNA), Kelly Keeling (ex-John Norum, ex-MSG),
Paul Shortino (ex-Rough Cutt, ex-Quiet Riot, ex-Badd Boyz, ex-Shortino, ex-Shortino/Northrup, ex-Paul Shortino & The Rhythm Junkies, ex-Paul Shortino's The Cutt)