Amerykański zespół założony w 2017 w Fayetteville (Arkansas) z inicjatywy Marka Allena Lanoue. Do współpracy dobrał on sobie muzyków doświadczonych, a o sile projektu stanowili przede wszystkim gitarzysta Jeff Northrup oraz klawiszowiec Eric Ragno. Muzycznie była to mieszanka melodyjnego hard rocka, rocka i debiutu Dream Theater, którego na debiucie doskonałym przykładem był Given Sight - kawałek na wzór Saga z mnóstwem syntezatorów, efektownych popisów gitarowymi i śpiewem lidera. Play On Words to kontynuacja chwytliwej stylistyki z wirującymi klawiszami i przebojowym refrenem, choć z lekkim posmakiem southern rocka. Fiction Syxx sprawdził się również na polu spokojniejszych kompozycji, jak Where We Belong z elementami twórczości Styx lub Spirits Collide. Od czasu do czasu pojawiał się prosty rockowy kawałek na wzór Welcome To My Nightmare czy Your Promised Land. Album zamykał energiczny Children Of The Night, po prawdzie jednak niewiele wnoszący do tego typu grania. Wkrótce Tony Franklin odszedł, a przyjście basisty Larry`ego Harta otworzyło nowe horyzonty.
Wzbogacony fantastyczną okładką, [2] miał w sobie coś, co pozwalało słuchaczom przenieść się myślami w czasie do lat 80-tych XX wieku. Muzycy dali z siebie wszystko: od miażdżących gitarowych riffów, poprzez zapierające dech w piersiach solówki klawiszowe, po wielowarstwowe chórki jak w żywiołowym Tragic Magic ze smakowitymi wtrętami progresywnymi. Talk Dark Secrets rozpoczynał się falą klawiszy i gitar, prowadząc do jednego z bardziej progresywnych momentów krążka. Przeróbka The Wizard Uriah Heep kładł większy nacisk na gitarę niż oryginał, z kolei wersja Suite Madame Blue po prostu oszałamiała, przechodząc od akustycznego i elektrycznego wstępu gitarowego, przez groove`ową linię basu, aż po pełen harmonii wokal. W My Darkest Hour czuć było moc bijącą z klawiszy Ragno, a sam Lanoue (który na poprzedniej płycie brzmiał nieco powściągliwie) znacznie podszkolił swoje umiejętności. AOR-owy Angel Of Mine był niezwykle radosny utwór, wręcz triumfalny, a jednocześnie kojący. Uwagę zwracał również Monster In The Mist, w której magiczny klimat tworzyły klawisze Ragno.
[3] nie był tak znakomity jak poprzednik, ale bezwzględnie był godzien uwagi. Kwintet wciąż stawiał na koncepcje melodyjnego grania z lat 80-tych, odrzucając bezgraniczną bombastyczność. Numery takie jak Caught Up In The Moment oferowały poruszającą radość dla wymagających melomanów, gdzie wystarczająco mocna gitara, wszędobylskie klawisze i unoszący się nad tym wszystkim śpiew Lanoue. Choć zespół był z założenia metalowo-hard rockowy, ich dbałość o szczegóły w balladowym materiale (zdumiewający Waiting, Wondering), łączył Fiction Syxx z tytanami grania progresywnego takimi jak Kansas czy Dream Theater. Wokal i chórki były bogate i wielowarstwowe - to było niezbędne w celu stworzenia alegorii dotyczacej opłakanego stanu, w jaki Stany Zjednoczone zdołały popaść w ciągu kilku lat. W History Comes Tumbling Down zawarto tekst o społecznie zaangażowanym charakterze, a główny riff idealnie współgrał z doskonałymi bębnami Faciane. Wszystko uzupełniła oszałamiająca retro-klawiszowa solówka. Whispers In The Dark posiadał klawiszowy fundament, a Lanoue naśladował Davida Coverdale`a w klasycznym hard rockowym utworze z domieszką glamu. Płytę kończył cover Black Sabbath Children Of The Sea, odegrany jednak bez zbytnich fajerwerków. Fiction Syx po raz kolejny sprostał oczekiwaniom, przedstawiając doskonałe aranżacje, unikające bezmyślnej powtarzalności i rozwlekania pomysłów.
Jeff Northrup grał również w rockowym J.K.Northrup & David Cagle (That's Gonna Leave A Mark w 2018) oraz modern-hard rockowym Brannon (Heartbreak Is Misery w 2023). Gitarzysta wydał także solowo JK Northrup w 2001. Eric Ragno grał potem w Land Of Gypsies. Tony Franklin grał w Seven Ravens i progresywno-powermetalowym Figure Of Speechless (Tunnel At The End Of The Light w 2022).

Jeff Northrup (ex-King Kobra, ex-Shortino/Northrup, ex-Cage, ex-XYZ, ex-Ted Poley, ex-Cry Envy, ex-Gypsy Soul),
Eric Ragno (ex-Damir Simic Shime, ex-Takara, ex-Vox Tempus, ex-Ramos, ex-Ramos/Hugo, ex-Solna, ex-First Signal, ex-Tony Mills),
Tony Franklin (ex-The Firm, ex-Blue Murder, ex-Don Dokken, ex-Derek Sherinian, ex-Quiet Riot, ex-Lana Lane),
Rory Faciane (ex-The Mighty Swine) Larry Hart (ex-King Kobra, ex-Shortino/Northrup, ex-Gypsy Soul)