Amerykański gitarzysta, urodzony 28 września 1954 - znany pod pseudonimem Mr.Scary. Sławę zyskał z Dokken, z którego odszedł w 1989, będąc w konflikcie z wokalistą Donem Dokkenem. W tym samym roku George założył swój własny projekt Lynch Mob. Po wydaniu dwóch płyt pod tym szyldem, gitarzysta postanowił nagrać pierwszy solowy krążek. Do studia - miało się to stać tradycją w przyszłości - nie zaprosił stałego składu, ale swoich przyjaciół i gości. Mistrz shreddingu wrzucił tutaj kilka naprawdę udanych kawałków jak Flesh And Blood (autorstwa Lyncha i Jeffa Pilsona), w którym zaśpiewał Ray Gillen (ex-Black Sabbath, ex-Phenomena) oraz Not Necessary Evil i Cry Of The Brave - oba z Glennem Hughesem za mikrofonem. Te lepsze numery orbitowały wokół twórczości Joe Satrianiego (Love Power From The Mama Head) czy też wydanego w tym samym roku Sex & Religion Steve`a Vai, jak We Don`t Own This World (autorsta Lyncha i Dokkena). Odbiór całości psuły idiotyczne dwie części The Beast, w których swojego "głosu" użyczył Mandy Lion (ex-World War 3) - obu kompozycji nie dało się słuchać. Wszystko zamykał bezbarwny instrumentalny Tierra Del Fuego.
Przez kolejną dekadę Lynch solowo pozostawał w uśpieniu, wydając dwie EP-ki oraz nieoficjalny zbiór coverów Will Play For Food. Kolekcją przeróbek innych był również [4] - płyta przyniosła przede wszystkim zwrot w stylistyce grania samego Lyncha, który grał tu mocno bluesowo. Wspomniane elementy zdominowały przede wszystkim Bridge Of Sighs Robina Trowera, Precious And Grace ZZ Top oraz I Want You / She`s So Heavy The Beatles. George prężył hard rockowe muskuły dla starych fanów w Stormbringer Deep Purple, Sin`s A Good Man`s Brother Grand Funk Railroad i Space Station #5 Montrose - zwłaszcza w tym ostatnim wokalista Kelly Keeling brzmiał niczym młodsza inkarnacja Sammy`ego Hagara. Naturalnie w niemal każdym coverze Lynch czarował fantazyjnymi solówkami, nieraz ponad miarę przeciągniętymi w porównaniu do oryginałów (You Shook Me Led Zeppelin czy All Along The Watchtower Hendrixa). Spore wrażenie robił Blood Of The Sun Mountain, a w I Ain`t Superstitious Howlin' Wolfa, George składał hołd swojemu guru Jeffowi Beckowi. Płytę smakowicie zamykał urozmaicony brzmieniem organów Dancing Madly Backwards Captain Beyond. Na [5] z kolei Lynch złożył hołd twórczości Scorpions. Z tego zestawu warte wyróznienia były: Rock You Like A Hurricane (wokalista Foreigner Kelly Hansen brzmiał niemal identycznie jak Don Dokken), Big City Nights - jeden z ostatnich kawałków, które za życia zaśpiewał Kevin DuBrow z Quiet Riot czy też Holiday z Paulem Shortino (ex-Rough Cutt).
Na [6] George podjął się ambitnego dzieła i - podobnie jak Yngwie Malmsteen - zdecydował się na przeróbki muzyki poważnej. Wspaniale wypadły energetycznie odegrany William Tell Overture Rossiniego, Carmina Burana Carla Orffa oraz Clair De Lune Claude`a Debussy`ego. Do każdego numeru mistrz powrzucał swoje wariacje gitarowe i solówki, a napędzająca wszystko perkusja odpędzała wrażenie nudy i nadawała całości hard rockowego nastroju. Muzyk wziął na warsztat bardziej współczesne rzeczy, jak dwa utwory Trans-Siberian Orchestra: Wizards In Winter i Christmas Eve / Sarajevo. To wydawnictwo - w zasadzie jak żadne inne Lyncha - uświadamiało jakże niedocenianym w niektórych kręgach był ten gitarzysta. Nie osiągnął on co prawda biegłości Vai`a, Malmsteena czy Petrucciego, ale wypracował własne brzmienie i potrafił od początku do końca utrzymać całkowitą uwagę słuchacza. Na [7] Lynch do studia zaprosił m.in. Marca Toriena, Freda Coury`ego (ex-Cinderella), Londona Legranda (ex-Brides Of Destruction), Willa Martina i Keith St.Johna (Burning Rain). Mieszanka hard rocka i grania alternatywnego mogła nie podejść wielbicielom wczesnej działalności George`a (soundgardenowo brzmiący My Own Enemy). Pierwsze cztery kompozycje (Kill All Control, Done, Fly On The Wall, Brand New Day) nawiązywały jeszcze do starych dni, a Son Of Scary podobno był niemal bratem-bliźniakiem instrumentalnego Mr.Scary z Back From The Attack Dokken z 1987.
Lynch, Pilson i Brown stworzyli T&N. Gitarzysta wraz z wokalistą Stryper założył Sweet & Lynch. Wkrótce wrócił do współpracy z Jeffem w projekcie George Lynch & Jeff Pilson (Heavy Hitters w 2020 i Heavy Hitters 2 w 2023). W końcu George podjął współpracę z wokalistką Casandrą Carson w Casandra`s Crossing (Garden Of Earthly Delights w 2024).