Angielska grupa założona w 1978 w Sudbury przez braci Sutcliffe. Zadebiutowała utworami One Of These Days i Stormchild na składance "Metal For Muthas" w 1980. Po wydaniu [3], zespół zmienił nazwę na Blue Blood i zaczął grać zwykłego melodyjnego rocka. Po kilku miesiącach Mark Sutcliffe dołączył do Mendes Prey. Po latach wyszedł też [4], ale nie zawierał nic ciekawego - w odwrotności do paru interesujących składanek, pełnych rzadkich nagrań i wersji demo. Były to: The Works w 1992, The Works 2 w 2000 oraz One Of These Days: The Trespass Anthology w 2004.
[9] to encyklopedyczny NWOBHM tamtych czasów, czyli mało dynamiczny metal z hard rockowym ukłonem w stronę tradycji nieco heroicznej. Podane w średnich tempach Blackthorn i Daggers Drawn nie były na tyle długie, by znudzić, choć problem z beznamiętnym wokalem Sutcliffe`a pozostał. Z tego kręgu dobrym riffem głównym wyróżniał się Ghost Pilot i ten numer stanowił jaśniejszy punkt płyty z niezłymi solówkami gitarowym o wyrazistym przekazie. Kilka kompozycji było bezstylowych jako metalowe i raczej progresywno-rockowych w prostszym wydaniu (Force Of Nature, Back To The Woods, Unsinkable). Bezbarwnie toczył się ospały Wolf At The Door, który powinien być przecież wizytówką płyty. Przebojowość hard rockowego łagodnego Other Worlds nie chwytała - może bardziej Crooked Cross, ale realnie to utwór z obszaru dwóch pierwszych z nieco bardziej rockowym zacięciem w refrenie. Sporo monotonii przewijało się w tej muzyce i pewne kawałki były za długie, w tym na pewno Stranger In Paradise - mozolnie się rozkręcający i pozostający rockowym szkicem ni to ballady, ni to pieśni poetycko-onirycznej. Dosyć niespodziewanie pod koniec wrzucono chwytający za serce heavymetalowy Live Like A King, tyle że muzycy ponownie rozwadniali go nieciekawą partią instrumentalną i na szczęście druga połowa utworu została zrobiona realnie metalowo i bojowo. Brzmienie poprawne, a sekcja rytmiczna wypadła w tej sferze ciekawiej niż gitary. Dobrze wprowadził się do zespołu nowy basista Wil Wilmot i kilka jego pochodów było wysokiej klasy. Prawie godzina muzyki, ale zabrakło prawdziwie ekscytujących momentów. Ekipa umiała grać, ale straciła werwę i pazuy, które występowały tylko na okładce.
Leo Smee grał potem w Cathedral, Firebird, With The Dead i Age Of Taurus.

Dan Biggin (ex-Pentagram Chile, ex-Anihilated, ex-Criminal)