Projekt stanowił efekt współpracy szwedzkiego wokalisty i multiinstrumentalisty Stefana Berggrena i angielskiego perkusisty Lee Kerslake`a. Muzycy spotkali się po raz pierwszy w 2005 w niemieckim Friedrichshafen podczas koncertu, na którym Berggren grał wtedy w szeregach M3, a Kerslake bębnił w Uriah Heep. W kilka lat później ich drogi ponownie spotkały się w Zurychu podczas innych koncertów. W 2011 obaj grali już wspólnie podczas akustycznego występu w Helsinkach jako Berggren Kerslake Band (perkusista opuścił Uriah Heep w 2007 z powodu złego stanu zdrowia). Składu dopełnił basista Tomas Thorberg, ponadto gościnnie na organach Mooga zagrał Joakim Svalberg z Opeth. Partie perkusji, basu, niektóre gitary i część surowych linii wokalnych zarejestrowano na żywo w Boo Studio, reszta nagrań miała miejsce we własnym studiu Berggrena w Sztokholmie. Sam Berggren sam zajął się produkcją, natomiast mix i mastering przekazano Lennartowi Östlundowi (ABBA, Led Zeppelin). Wcześniej połowa numerów z [1] znalazła się na wydanej w 2013 EP-ce Walk Tall. Tytułowy numer z EP-ki rozpoczynał album i sprawiał najlepsze wrażenie z całego materiału - dzięki głosowi Berggrena i brzmieniu instrumentów na myśl przychodziły od razu najlepsze utwory Whitesnake, Rainbow, Uriah Heep i Deep Purple z pierwszej połowy lat 80-tych. Stefan śpiewał jak pilny uczeń Coverdale`a, przy okazji uchwytując klimat klasycznego hard rocka przy współczesnych możliwościach. Super Sonic Dream nawiązywał przede wszystkim do nagrań Uriah Heep (organy, specyficzne chórki), choć fani Deep Purple też mogli czuć się tutaj jak na swoim podwórku. Trio zadbało o różnorodność kompozycji co było słychać w My My, swego rodzaju balladzie o pozytywnym feelingu. The Sun Has Gone Hazy nie przyspieszało tempa, ale zachowało pewne hard rockowe akcenty, jak choćby riff wstępny. Free dryfował ku klimatom bluesowo-country`owym, po raz kolejny stawiający bardziej na nastrój, niż na efekt widowiskowy. Pomimo organów Mooga Fools Asleep był bliższy heavy-bluesowi niż typowego hard rockowi. Balladę As Time Goes cechowała się rozciągniętym tempem, łagodniejszymi liniami wokalnymi i ukłonem wobec stacji radiowych. Styl Whitesnake powracał w Rock`n`Roll Gangsta, a elementy twórczości Rainbow ery Turnera wypływały na wierzch w szybszym Back On The Road Again. Krążęk zamykał balladowy Born Again, w którym przeważały gitary akustyczne, tworząc łatwo wychwytywalne wpływy muzyki amerykańskiej prowincji. Ostatecznie płyta zawierała hard rock mocno osadzonego w spokojnym bluesie.
Lee Kerslake zmarł 19 września 2020 na raka w wieku 73 lat.

Stefan Berggren (ex-The Company Of Snakes, ex-Razorback, ex-Snakes In Paradise, ex-Revolution Road),
Lee Kerslake (ex-The Gods, ex-Head Machine, ex-Toe Fat, ex-National Head Band, ex-Uriah Heep, ex-Ken Hensley, ex-David Byron, ex-Ozzy Osbourne)