Jednosobowy kobiecy projekt powstały w 2013 w Labastidette u podnóży Pirenejów, którego nazwa po francusku oznaczała "mgłę". Był to enigmatyczny undergroundowy zespół, eksplorujący mroczne i klimatyczne rejony black metalu. Z biegiem lat, liczba kobiet w blacku rosła stopniowo, ale w okresie kiedy Brouillard zaczynał, niewiele było grup złożonych całkowicie z dziewczyn - wobec czego krążki Brouillard szybko przyciągnęły uwagę fanów gatunku. Jak się okazało na kanale YouTube, Marie to średnio atrakcyjna brunetka o niskim głosie, ale dużym muzycznym talencie. W dyskografii łatwo było się pogubić, gdyż Marie nie nadawała swoim albumom czy nawet utworom tytułów – wszystkie one określało zawsze słowo "brouillard". To granie to duszna atmosfera, stawiająca nacisk na przeszywający chłodem obraz natury: lasu skąpanego w świetle księżyca i majestatycznych ośnieżonych górskich szczytów. Punktem wyjścia zwykle był leniwy tremolowy riff na tle piwnicznego blastu, obudowany nienachalnymi klawiszami na zmianę z rozwleczonymi gitarowymi motywami. Skojarzenia z dokonaniami wczesnego Burzum były jak najbardziej na miejscu, ale w twórczości Brouillard było więcej przejmującego zimna. Jednocześnie Marie wykorzystywała motywy doprowadzone do perfekcji przez Wintherra - muzyka szwajcarskich Darkspace i Paysage D'Hiver. To wszystko przefiltrowano przez sito dark ambientu typu Lustmord oraz dodano pierwiastki niemieckiego ColdWorld. Jeśli ktoś spodziewał się natchnionych damskich zawodzeń to nie tędy droga, gdyż Marie śpiewała brutalniej niż Nocturno Culto i mroczniej niż Varg Vikernes - ten głos w połączeniu z klimatyczną muzyką czarował i wpędzał w melancholię, co samo w sobie stanowiło wartość dodaną. Pod względem brzmienia, Marie skorzystała z typowego zabiegu artystów ambient-blackowych, czyli gitary i klawisze wysunięto do przodu, podczas gdy wokal i nadzwyczaj szybko zaprogramowana perkusja tonęły w ogólnym mixie. Większość instrumentów nastrojono nisko i te dźwięki orbitowały w średnich częstotliwościach, aby uzyskać specyficzny klaustrofobiczno-mglisty klimat. Jeśli ktoś dobrze czuł się w gęstym lesie nocą lub na otulonej mgłą górskiej przełęczy, to albumy Brouillard były w zasadzie idealne, łacząc francuską transcendencję, skandynawski mróz, amerykański szał i brytyjski smutek. Te płyty mogły hipnotyzować i wciągać, zwłaszcza w tych bardziej maniakalnych i intensywnych fragmentach, w których ten black metal osiągał punkty kulminacyjne. Brouillard był klejnotem atmosferycznego black metalu, któremu należało wykopać sobie samemu z dziesiątek innych podziemnych kapel i wtedy dopiero okazywało się jakim był muzycznym skarbem. Te płyty nigdy nie staną się punktem odniesienia dla innych, gdyż znać je będzie tylko garstka osób na całym świecie, ponieważ Marie nie chce wyjść z mroku podziemnych lochów, aby zaprzedać się komercji. Zresztą okładka [7] oddawała to w doskonały sposób - na pierwszym planie znajdowała się rzucona na ziemię maska, a sylwetka Marie niknęła we mgle, podczas gdy artystka odsłaniała swoje prawdziwe oblicze jedynie przed naturą. Wszelkie fałszywe pozory, które przykuwały ludzi do próżnej materialności i tandetnej duchowości na pokaz, można było odrzucić i poświęcić się życiu w harmonii z naturą. Marie zacierała granice, docierając do głębi duszy i jej oferta mogła się podobać pod względem śmiałości. Płyty Brouillard pozostawały doskonale spójne dzięki silnej osobowości Marie.
Marie utworzyła także inne blackmetalowe projekty: J'ai Si Froid, Sphere, Transcending Rites, Vertige oraz Alukta. Pięć bytów zjednoczonych w jednej osobie i różne artystyczne ścieżki o zdynamizowanych punktach kardynalnych. Wszystkie te płyty ukazały się nakładem wytwórni Transcendance, którą założyła Marie, a która zrzeszała też takie ekipy jak A La Fin De L'Univers, Drache, Hordous czy Lykta.