Amerykański perkusista, urodzony 12 lipca 1950 w Nowym Jorku jako Paul Charles Caravello. Był synem włoskich imigrantów, miał dwie siostry Lorette i Sissy. Celowo nie zdał testów psychologicznych, aby uniknąć służby wojskowej. Za młodu naprawiał kuchenki gazowe, pracował jako archiwista, rozwoził z ojcem lodówki i mieszał cement. W wieku 15 lat dołączył do The Allures The Cellarman, a w latach 1970-1979 występował z Salt And Pepper, Creation, Things That Go Bump In The Night, Mother Nature/Father Time (też jako jako Bionic Boogie) oraz cover-bandzie Flasher. Po wydaniu 20 maja 1980 płyty Unmasked szeregi Kiss oficjalnie opuścił Peter Criss. W celu znalezienia odpowiedniego zastępcy postanowiono przeprowadzić przesłuchanie kandydatów. Po rozpatrzeniu aplikacji (biografie i zdjęcia Carr zamieścił w rzucającej się w oczy jaskrawo pomarańczowej teczce) dzień przesłuchania wyznaczono na 23 czerwca 1980. To wtedy miały być przetestowane umiejętności oraz sceniczna prezencja na bazie pięciu wskazanych utworów: Strutter, Firehouse, Is That You?, Detroit Rock City i Black Diamond (śpiewanym przez bębniarza). Po wyjściu z przesłuchania, Eric wziął autografy od pozostałych członków zespołu na wypadek gdyby nigdy więcej ich nie spotkał. 1 lipca 1980 został ogłoszony perkusistą Kiss, jako wybrany spośród 50-60 oficjalnie przesłuchanych.
Będąc członkiem Kiss, Carr musiał wykreować sceniczny wizerunek. Po sprawdzeniu wielu pomysłów m.in. makijażu jastrzębia, który Gene Simmons nazwał przerośniętą kurą, ostatecznie stworzono postać egipskiego lisa. Charakterystyczną cechą Carra była ogromna fryzura na którą zużywał dziesiątki puszek z lakierem. Były gitarzysta Kiss, Mark St.John, właśnie w tym dopatrywał się przyczyny późniejszej choroby. Eric był dość niski (172 cm), ale silnie zbudowany. Paul Stanley na koncertach miał zwyczaj go przedstawiać: "Może wygląda jak mały chłopiec, ale zbudowany jest jak mężczyzna". Carr nie był typem wirtuoza - młodzieńcza inspiracja Ringo Starrem stanowiła jego wyznacznik. Technicznie bazował na silnych, pewnych i dynamicznych uderzeniach. Studyjny materiał cechował stabilny groove oraz wyczucie smaku, przez co słuchacz nie zostawał zasypywany zbędną kanonadą w każdej minucie utworu. Jako muzyk leworęczny grał na całkowicie praworęcznym zestawie. Z Kiss nagrał w latach 1981-1989 7 płyt, z których najlepiej zagrał na Creatures Of The Night w 1982 i to właśnie to wydawnictwo wywarło największy wpływ na sporą rzeszę perkusistów rockowych jak Fred Coury (Cinderella), Tommy Lee (Mötley Crüe) czy John Tempesta (The Cult, White Zombie, Testament).

Jesienią 1983 Kiss oficjalnie zdjeli maski. Eric podjął lekcje nauki gry na gitarze, basie, harmonijce ustnej i klawiszach. Poza muzykowaniem dużo rysował. Stworzył animowany zespół The Rockheads do którego sporządził ścieżkę dźwiękową wydaną na pośmiertnych płytach: EP-ce The Rockheads z 1999 oraz [1] z 2000. W tydzień po Walentynkach 1991 Eric poczuł się źle podejrzewając zapalenie płuc. Badania wykazały rzadko spotykany złośliwy nowotwór serca. Na przełomie maja i lipca nastąpiły przerzuty do płuc. Po wyniszczającej chemioterapii, dzięki rodzinie i niesamowitej sile woli, wrócił jeszcze na jakiś czas do normalnego życia. Nie brał jednak udziału w nagrywaniu nowego albumu. Kiss rozpoczęli wszakże sesję nagraniową, lecz za bębnami usiadł Eric Singer. Uznaje się, że w tamtym czasie nie było mowy o jakiejkolwiek zmianie perkusisty na stałe. Potwierdza to udział Carra 27-28 lipca 1991 w sesji do teledysku God Gave Rock And Roll To You II - numeru nagranego studyjnie już z Singerem. 14 września Carr pokazał się jeszcze na uroczystości MTV Video Music Awards, ale było to jego ostatnie oficjalne publiczne wystąpienie. W dwa dni później stan zdrowia bębniarza pogorszył się znacznie. Eric doznał pierwszego z dwóch krwotoków w mózgu, co spowodowało zapadnięcie w śpiączkę. Perkusista zmarł w niedzielę, 24 listopada 1991 w Bellvue Hospital. Został pochowany na cmentarzu Cedar Hill Mausoleum w Middlehope na północ od NY. Na nagrobku pod napisem Caravello widnieje napis "Eric Carr 1950-1991". Rodzina stwierdziła, że właśnie pod tym pseudonimem był znany i tak właśnie zostanie zapamiętany.
W celu uczczenia 20 rocznicy śmierci perkusisty, 13 sierpnia 2011 odbył się w Atlancie koncert charytatywny "Night of the Fox: The Eric Carr Tribute Concert". Przez półtorej godziny różni artyści wykonywali utwory powiązane z Erikiem. [2] ukazał się dzięki wysiłku rodziny i zawierał kompozycje wyciągnięte z szuflady. [3] był ponownie wydanym zremasterowanym debiutem, z nową okładką i pięcioma bonusami, w tym nigdzie wcześniej nie publikowanymi Stranger i przeróbką The Betales Ob-La-Di, Ob-La-Da.