
Angielski zespół założony w 1984 przez Nicholsona po rozpadzie Hammer. Grupa należała do schyłkowej fali NWOBHM i powstała w zasadzie jedynie po to, by nagrać utwory, których lider nie mógł zamieścić na płycie swojej poprzedniej formacji. Fast Kutz podpisali szybko kontrakt z wytwórnią Ebony Records. Debiut w wersjach promocyjnych wysłano do mediów. Fast Kutz zaprezentowali się jako formacja nadzwyczaj energetyczna, wykorzystując w swojej muzyce elementy speed metalu i zagrywki, które można było odnieść do kategorii powermetalowej. Bardzo melodyjny Burnin` oraz zadziorny Looking For Love wypadły wyjątkowo atrakcyjnie w odwrotności do rozlazłego Midnight Love czy rytmicznie przekombinowanego Dead Or Alive. Solówki były szybkie, niekiedy lekko bałaganiarskie, ale w choćby Driving Me Crazy idealnie pasowały do kompozycji. Zespół posiadł talent na połączenie metalu z rockową chwytliwością i zapewne Play With Fire byłoby numerem równie niszczącym, gdyby nie orbitował wokół średnich temp. Za to Nicholson już w trzecim zespole pokazał klasę, serwując apokaliptyczne popisy gitarowe. Nieźle wypadł szalony rock`n`roll Girls Gone Bad. Kończący całość heavymetalowy Right To Be Free osadzono na riffach z klimatów southern-groove. Produkcja albumu stała na poziomie przeciętnym, gdyż budżet na to przeznaczony był nieduży i szkoda, że ten krążek nie cechował się lepszą oprawą dźwiękową.
Występujący pewnego wieczoru w audycji "Radio 1 Friday Rock Show" jako recenzent Ozzy Osbourne, po wysłuchaniu kawałka Fight To Be Free ocenił Fast Kutz jako "najbardziej energetyczną kapelę jaką słyszał od wieków". Niedługo po tym zdarzeniu zaoferowano zespołowi występ w programie telewizyjnym "Friday Rock Show" Tommy`ego Vance`a. Muzycy spędzili cały dzień przygotowując się do występu w studio BBC, ale w tym czasie Davison po wypiciu dwóch zgrzewek piwa zaczepił ochronę i oddał mocz w korytarzu. Na szczęście pozwolono Fast Kutz wystąpić tego wieczoru, a sam Davison okazał się prawdziwą gwiazdą, śpiewając lepiej niż na albumie. Po tym sukcesie na kwartet jak grom z jasnego nieba spadła wiadomość, że Ebony Records nie zamierza wydać ani centa na gotowy już drugi krążek. Kiedy doszło do konfliktu na tle personalnym między Davisonem a Nicholsonem, Fast Kutz rozpadli się.
Kenny Nicholson grał potem w Black Rose i Millennium.
| ALBUM | ŚPIEW | GITARA | BAS | PERKUSJA |
| [1] | Keith Davison | Kenny Nicholson | Neville Percival | Paul Fowler |
Kenny Nicholson (ex-Holland, ex-Hammer)
| Rok wydania | Tytuł |
| 1987 | [1] Burnin` |
