Francuska grupa powstała w 1985 Villeneuve-d’Ascq, uważana za najstarszy zespół deathmetalowy z tego kraju. Zadebiutowała serią demówek: "Behind The Dark Mist" w 1985, "Ultimate Violence" w 1986, "Loudblast" w 1987, "Bazooka Rehearsal" w 1988, a także splitem Licensed To Thrash z 1987, nagranym wspólnie z Agressor - były to czasy kiedy obie formacje grały jeszcze czysty thrash wzorowany na dokonaniach Kreator. Później Loudblast wydawałał płyty sporadycznie, ale kiedy to czynił, ujmował sposobem wykonania i skomplikowanymi technicznymi aranżacjami. Debiut posiadał jeszcze thrash/deathowe oblicze, co okazało się zgubne zarówno dla tego krążka, jak i jego następcy (na którym gościnnie zaśpiewał Barney `Kam` Lee z Massacre). Dopiero [3] wybudził media ze śpiączki i zasygnalizował, że Francuzi mocno się rozwinęli w kierunku dojrzałej deathowej ekipy, częściowo podążej ścieżką przetartą wcześniej przez Pestilence na Testimony Of The Ancients. Loudblast jednak nie grali tak brutalnie jak Holendrzy, unikali też odważniejszych eksperymentów i prezentowali gorszy poziom instrumentalny. Dodatkowym atutem wydawnictwa była jego niezwykła spójność i poza słabszym Fancies, grupa atakowała skutecznie technicznym death metalem. Poza typowym growlingiem Buriez zastosował wokalnie coś na wzór mrukliwych szeptów. Płytę nagrano we florydzkim studio Morrissound, co nie było do końca dobrym pomysłem. Pomimo, że wybrane brzemienie było bardzo dobre i selektywne, to w 1993 ukazały się krążki mocno reformujące death metal, jak Focus Cynic, Spheres Pestilence, Individual Thought Patterns czy Heartwork Carcass. Loudblast zatrzymał się muzycznie na roku 1991 i spóźnił się z tym albumem o co najmniej dwa lata. Kolejne dzieła Francuzów nie zdobyły wielkiego rozgłosu, ale miały wierne grono fanów, którzy doceniali wielką gracją i wysmakowanie prezentowanego przez nich nieco melodyjnego deathu.
Dyskografię uzupełniają: składanki Licensed To Thrash w 1998 (split i demówka), A Taste Of Death w 1999 oraz wydany na VHS koncert "Legacy" z 27 lutego 1999. Stéphane Buriez dołączył do black/deathowego Sinsaenum (EP-ki A Taste Of Sin oraz Sinsaenum, płyta Echoes Of The Tortured w 2016, EP-ka Ashes w 2017 oraz album Repulsion For Humanity w 2018). Jérome Point-Canovas (jako Zörk) i Hervé Coquerel (jako Drauhr) grali również w deathmetalowym Undead Prophecies (EP-ka Origins w 2019).
ALBUM | ŚPIEW, GITARA | GITARA | BAS | PERKUSJA |
[1] | Stéphane Buriez | Nicolas Leclercq | Francois Jamin | Joris Terrier |
[2] | Stéphane Buriez | Nicolas Leclercq | Francois Jamin | Thierry Pinck |
[3-5] | Stéphane Buriez | Nicolas Leclercq | Francois Jamin | Hervé Coquerel |
[6] | Stéphane Buriez | Alex Colin-Tocquaine | Francois Jamin | Hervé Coquerel |
[8-9] | Stéphane Buriez | Pierre Drakhian | Alex Lenormand | Hervé Coquerel |
[10-11] | Stéphane Buriez | Jérome Point-Canovas | Frédéric Leclercq | Hervé Coquerel |
Hervé Coquerel (ex-Scrotum), Alex Colin-Tocquaine (Agressor), Jérome Point-Canovas (ex-Angher, ex-No Return),
Frédéric Leclercq (ex-Heavenly, ex-Menace, ex-DragonForce, Sinsaenum, Kreator)
Rok wydania | Tytuł |
1989 | [1] Sensorial Treatment |
1991 | [2] Disincarnate |
1993 | [3] Sublime Dementia |
1995 | [4] The Time Keeper (live) |
1998 | [5] Fragments |
2004 | [6] Planet Pandemonium |
2009 | [7] Loud, Live & Heavy (live) |
2011 | [8] Frozen Moments Between Life And Death |
2014 | [9] Burial Ground |
2020 | [10] Manifesto |
2024 | [11] Altering Fates And Destinies |