Niemiecka formacja założona w 1989 w Hannoverze. Zadebiutowała w 1990 kasetą "Ups And Downs", a w rok później ukazała się nieoficjalna EP-ka Rough Silk z pięcioma utworami. Trzy pierwsze krążki przeszły w zasadzie bez echa i już na tym etapie pojawiały się - po części słuszne - porównania Rough Silk do Savatage. Niemcy nieskutecznie starali się wykreować coś własnego, a głównymi atutami wczesnego okresu twórczości były niezły śpiew Barnetta i klawiszowe zagrywki Doernberga. Płyt przyjemnie się słuchało, ale Niemcom długo nie udawało się stworzyć własnego stylistycznego kręgosłupa. Na lepsze zmieniło się po dołączeniu gitarzysty Nilsa Wünderlicha, z którym nagrano [4] zwracający uwagę sterylnym wręcz brzmieniem (gitara rytmiczna sprawiała wrażenie taniego efektu dla początkujących gitarzystów). Dobre wrażenie za to robiło zestawienie elementów typowych dla melodyjnego hard`n`heavy z klawiszami, często imitującymi organy Hammonda i pianino. Barnett operował wysokimi rejestrami i czystą barwą, ale potrafił też zaskoczyć szorstkimi wersami i przeciąganym wibratto. Album naszpikowano chwytliwymi melodiami - zastosowano wiele szarpanych zagrywek i multum mariaży instrumentów pozornie do siebie nie pasujących. Wünderlich czarował solówkami melodyjnymi, które cechowały też zawiłość i precyzja.
Bardziej szablonowo prezentował się [5], nadal stawiający na mix typowego niemieckiego metalu z hard rockiem i melodyjnym rockiem. Za mikrofonem stanął Thomas Ludolphy, dysponujący głosem kryształowo czystym w średnich rejestrach i nadzwyczaj miękkim. Z całego materiału zwracała uwagę przepiękna miniatura A Matter Of Size. Najwybitniejszym dziełem zespołu był [6], na którym ekipie udało się stworzyć materiał przebojowy, zwiewny i pełen fantastycznych melodii. Otwierał krążek blisko 10-munutowy tytułowy Symphony Of Life, dynamicznie wypadły Suicide King & Chaos Queen i Nice Day For A Funeral, ale bezsprzecznie najlepszymi numerami były: kapitalny Lucifer z gościnnym śpiewem Jona Olivy oraz niemal powermetalowy The Truth z neoklasycznymi ozdobnikami. Po odejściu Ludolphy`ego, kapela znów popadła w przeciętność.
Dyskografię uzupełniają przeróbki: Is There Anybody There? na "A Tribute To The Scorpions" w 1997, Screaming For A Lovebite na "A Tribute To Accept" w 2001 i Take A Chance On Me na "A Tribute To ABBA" w 2001. Ferdy Doernberg grał również u Rolanda Grapowa, Axela Rudi Pella, w Taraxacum i Eden`s Curse. Hilmer Staacke zmarł 25 maja 2006 w wieku 38 lat w wyniku ataku astmy.

Andreas Laszewski (ex-Lawdy), André Hort (Human Fortress)