Amerykańska grupa powstała w 1986 w Bogota (Nowy Jork). Już pierwszy album świadczył o niesamowitym talencie wokalnym Sandi Sarayi (brzmiącej niczym Ann Wilson z Heart), świetnie odnajdującej się w każdej stylistyce. To byłsmakowity mix glam metalu i AOR, znacznie bardziej interesujący niżchoćby Warrant czy Poison. Sandi prowadziła wszystko swoim ognistym głosem, wypadając kapitalnie na tle żarliwych riffów Tony`ego Bruno (ex-Joan Jett). Chwytliwe numery w rodzaju Love Has Taken It`s Toll, Drop The Bomb czy Back To The Bullet wpadały do głowy i nie chciały z niej tak łatwo wyjść. Ekipa sprawdziła się również na polu ballad jak Gypsy Child i St.Christopher`s Medal - które choć robione pod MTV - nie usypiały. Wszystko stanowiło nie lada gratkę dla fanów Tyketto, XYZ, Hurricane, Bon Jovi czy Femme Fatale. W 1989 umieszczono nagranie Timeless Love na soundtracku świetnego horroru "Shocker". W tym samym roku Sandi udzieliła wywiadu magazynowi "Kerrang" podkreślając duży wpływ płyty Hughes/Thrall na jej muzyczne gusta.
Po roszadach personalnych - zrezygnowano z klawiszowca i zatrudniono basistę Barry`ego Dunaway`a - przystąpiono w maju 1991 do nagrywania drugiego albumu. Krążek wyprodukował Peter Collins (znany ze współpracy z Queensryche i Rush). To było dzieło dojrzalsze i nieco ostrzejsze, nastawione przede wszystkim gitarowo. Brak klawiszowego tła sprowokował Sandi do jeszcze drapieżniejszego śpiewania i na wskutek tego i dojrzalszych aranżacji powstał doskonały hard rockowy album. Nagrano takie hity jak Queen Of Sheba, Bring Back The Light w stylu Whitesnake czy When You See Me Again, mający w sobie coś z dokonań Joan Jett/The Runaways. Z kolei w In The Shade Of The Sun dramatyzm budował Tony Bruno, dążący nieubłaganie do świdrującej solówki. Pomimo nagrania dwóch bardzo dobrych płyt, zespół niestety nie nagrał już nic innego.
Sandi Saraya zaśpiewała gościnnie w utworze Shame na płycie Tony Harnell And The Mercury Train w 2010. Tony Bruno grał na krążkach Joe Lynn Turnera. Chuck Bonfante bębnił w AOR-owych Drive She Said (Excelerator w 1992), Morning Wood (Morning Wood w 1994), blues-rockowym Flesh And Blood (Blues For Daze w 1997) i AOR-owym Mystic Healer (Mystic Healer w 1998). Barry Dunaway grał w Survivor. Gregg Munier zmarł 3 lutego 2006 w wieku 44 lat. W internecie można znaleźć zbiór demówek z lat 1986-1989, pochodzących sprzed pierwszego albumu Saraya (m.in. z Only Way To Hold On, Make Me Believe czy Fire To Burn.

Tony Bruno (ex-Danger Danger), Barry Dunaway (ex-Yngwie Malmsteen)