Amerykański zespół powstały w 1983 w Norwalk (Connecticut). Ekipa czekała na swój oficjalny debiut aż osiem lat i w rezultacie Steelheart spóźnił się ze swoją płytą o kilka lat. Mimo to, krążek zdobył statu złotego, przede wszystkim dzięki balladowemu singlowi I`ll Never Let You Go, który doszedł do 23 miejsca na liście Billboardu. Pod wieloma względami ten mix hair metalu i hard rocka przypominał dokonania Whitesnake i Dokken. Niektórzy słuchacze mogliby woleć brudniejsze brzmienie, ale to mogłoby umieścić ich w tej samej szufladce co Ratt lub Poison. Dźwięk produkcji był wyjątkowo czysty (jak w komercyjnym okresie Białego Węża), a zniekształcone brzmienie gitary nasuwało skojarzenia z grą Timothy Kelly`ego, z wydanego w tym samym roku albumu Slaughter. Miljenko Matijevic zaśpiewał fenomenalnie, a jego skala wokalna robiła duże wrażenie. Co prawda przy pierwszym odsłuchu niektórzy mogli mieć wrażenie, że niektóre rejestry wokalne były za wysokie, ale frontman znakomicie panował nad swoim głosem - niczym Mark Slaughter z czasów Vinnie Vincent Invasion. Takiego Can`t Stop Me Lovin` You nie warto było puszczać w pobliżu cennego lustra czy innego cienkiego szkła. Już od otwieracza Love Ain`t Easy, grupa zapewniała przyjemne wrażenia słuchowe. Prawdziwym popisem Matijevica była kolejna ballada She`s Gone, godnym uwagi był również Everybody Loves Eileen z wokalno-gitarowym pojedynkiem pod koniec.
[2] kontynuował styl poprzednika, ale osiągnął jedynie 144 miejsce na liście Billboardu. Płyta nie zdołała wstrząsnąć hair metalowym światem, sadowiąc się gdzieś pomiędzy Firehouse a Kingdom Come. Szkoda, bo inne zespoły mogłyby tylko pomarzyć o wokaliście o takim talencie. Miljenko dysponował unikalnym głosem, ale muzyczny gatunek wytapirowanych muzyków zaczął umierać w tamtym czasie, zresztą szybko i boleśnie, z powodu przesytu zespołów alternatywnych. Ten krążek po prawdzie był celebracją tamtej epoki - trafiły tutaj cięższe kompozycje (Loaded Mutha, Steelheart), klasyczne ballady (Mama Don`t You Cry, All Your Love) oraz odrobina tandety (Sticky Side Up, funkujący Electric Love Child). Wspomniany singiel Mama Don`t You Cry znalazł się na pierwszym miejscu list przebojów w wielu krajach Azji Wschodniej, w tym w Hongkongu. Doprowadziło to do azjatyckiej trasy koncertowej we wrześniu 1992. Pod koniec tego tournee, muzycy zostali poproszeni przez management Slaughter, aby supportowali ich podczas występu w Denver w noc Halloween w 1992. Podczas wykonywania Dancing In The Fire, Matijevic wspiął się na niezabezpieczoną kratownicę oświetleniową, która spadła w kierunku sceny. Ciężka kratownica spadła na wokalistę, miażdżąc mu część twarzy, co spowodowało złamanie nosa, kości policzkowej, szczęki i skręcenie kręgosłupa.
W latach 1993-1995 zespół praktycznie się rozpadł, choć Miljenko Matijevic nie poddał się i kontynuował działalność Steelheart. [3] jednak negatywnie odróżniał się od poprzedników, porzucając hard rock/glam na rzecz wpływów elektroniki (Wait), funky (Ahh Song, Cabernet) i gitar akustycznych (Electric Chair, Shangrila). Było to w zasadzie solowe dzieło wokalisty. Chociaż płyta przepadła na listach, wyśmienity hard rockowy numer We All Die Young wykorzystano w filmie "Rock Star" z Markiem Wahlbergiem. Ten powrót wiązał się z dużymi nadziejami, ale zespół utknął w martwym punkcie. Trafiło tu kilka rzemieślniczo odegranych utworów w rodzaju Live 2 Die w stylu Mötley Crüe z czasów Johna Corabiego, ale generalnie był to zbiór badziewia i wypełniaczy pozbawionych odpowiedniej dynamiki. [5] z kolei był zbiorem nagrastudyjnych i koncertowych, ale był to już nowoczesny rock. Matijevicowi tylko częściowo udało się zaadaptować do nowych czasów i z tego powodu nie każdy numer brzmiał wiarygodnie. Dopiero na [6] formacja powróciła do brzmienia z początku lat 90-tych, co udowadniał już na początku Stream Line Savings, a później kawałki typu You Got Me Twisted, Lips Of Rain lub finałowy I`m So In Love With You. [8] był zestawem nowych numerów, zremixowanych i zremasterowanych.
Alex Makarovich bębnił w Burning Rain. Ghames Jones grał w hard`n`heavymetalowym Blasted To Static (Blasted To Static w 2016). John Fowler zmarł 21 marca 2008 w wieku 42 lat.

Frank Di Costanzo / John Fowler (oabj ex-Rage Of Angels),
Ghames Jones (ex-Legioned Marcher, ex-Forté, ex-Black Symphony, ex-MSG, ex-Mountain)