Irlandzki gitarzysta (później również wokalista), urodzony 18 marca 1952 w Dublinie jako Bernard Tormey. Młodego Berniego urzekły dokonania Jimi Hendrixa, Jeffa Becka, Rory`ego Gallaghera i Gary`ego Moore`a. Pierwszy występ na scenie zanotował w wieku 17 lat na scenie w Kilmainham, a swoją pierwszą kapelę The Urge założył w 1971. W 1974 Bernie przeniósł się do Londynu, gdzie dołączył do lokalnej grupy Scrapyard, w której poznał basistę Johna McCoy`a. Następnie powołał do życia własną formację Bernie Tormé Band, która od 1976 supportowała często The Boomtown Rats i Generation X. W tamtym okresie gitarzysta zafascynowany był punkiem. Sfustrowany brakiem jakiegokolwiek sukcesu, przyjął w 1979 zaproszenia od samego Iana Gillana. Z jego pomocą Gillan zrealizował Mr.Universe w 1979, Glory Road w 1980, Future Shock w 1981 i Double Trouble w tym samym roku. Bernie zyskał tym samym sławę nie tylko w Europie, ale także koncertując u boku Iana w USa i Japonii. Pod koniec 1981 Tormé zdecydował się odejść z Gillan - wpierw zagrał w kilku numerach na Headline News Atomic Rooster w 1983, a następnie na kilka tygodni zastąpił Randy`ego Rhoadsa w ekipie Ozzy`ego Osbourne`a. Po zaledwie siedmiu koncertach Ozzy zrezygnował z jego usług, zatrudniając Brada Gillisa. Bernie nie poddał się i założył własną kapelę Electric Gypsies.
Debiut zaskakiwał powrotem do punkowej energii (Possession), połączonej tutaj z hendrixowym bluesem. W tytułowym Turn Out The Lights pojawiały się elementy gry z lat współpracy z Gillan (niektórzy mówili nawet o skopiowaniu riffu z Tobacco Road), a No Reply stworzył perkusista Nigel Glockner. Tormé grał nieźle, ale posiadał głos irytujący i słaby, co udowadniały szczególnie kawałki wolniejsze w rodzaju Getting There czy coverze Lou Reeda Chelsea Girls. Album zyskał znikomą popularność, ale Bernie kontynuował działalność pomimo odejścia Glocklera do Saxon. [2] był nieco cięższy, ale wciąż orbitował wokół dziwnego mixu komercyjnego glamu (20th Century, Lightning Strikes), punku i muzyki jedynie aspirującej do hard rockowej. Kolejne dokonania solowe pozostały znane właściwie jedynie garstce wiernych fanów. Bernie grał także z René Bergiem (The Leather, The Loneliness And Your Dark Eyes w 1992, w Desperado (m.in. Dee Snider z Twisted Sister; Bloodied But Unbowed w 1996 i Ace w 2006) oraz Guy McCoy Tormé (Bitter And Twisted w 2006, Evil Twin w 2008 i koncertówka Raw - Live w 2011). Tormé założył również własną wytwórnię Retrowrek Records i wybudował studio nagraniowe w Kent. Gitarzysta zmarł 17 marca 2019 w wieku 66 lat z powodu powikłań po zapaleniu płuc. Philip Lewis śpiewał w L.A. Guns.

ALBUM ŚPIEW GITARA, HARMONIJKA KLAWISZE BAS PERKUSJA
[1] Bernie Tormé Colin Towns Phil Spalding Nigel Glockler
[2] Bernie Tormé - Everton Williams Frank Noon
[3] Bernie Tormé - James C. Bond Ron `Rebel` Matthews
[4-5] Philip Lewis Bernie Tormé - Chris Heilmann Ian Whitewood
[6] Gary Owen Bernie Tormé - John Pearce Chris Jones
[7] Bernie Tormé - James C. Bond Chris Jones
[9] Bernie Tormé Mark Harrison John Pearce Chris Jones
[10] Bernie Tormé - Chriss Heilmann / Phil Spalding Ian Harris Simon Jeffrey

Philip Lewis (ex-Girl)

Rok wydania Tytuł
1982 [1] Turn Out The Lights
1983 [2] Electric Gypsies
1984 [3] Live
1986 [4] Back To Babylon [jako TORMÉ]
1987 [5] Die Pretty, Die Young [jako TORMÉ]
1993 [6] Demolition Ball [jako TORMÉ]
1997 [7] Wild Irish
1998 [8] Punk Or What? (kompilacja)
1999 [9] White Trash Guitar
2014 [10] Flowers & Dirt (2 CD)

          

      

Powrót do spisu treści