Kanadyjska grupa powstała w 2017 w Calgary. Karierę rozpoczęła od rozprowadzenia stu kaset "Demo 2018". Debiut ukazał się nakładem włoskiej wytwórni Gates Of Hell Records. Niespełna 40-minutowy heavymetalowy krążek nawiązywał nie tylko do Riot i Judas Priest, ale też do bardziej współczesnych kapel w rodzaju Visigoth, Blackslash, Borrowed Time czy wczesny Striker (Up To You). Poczynając od porywającego Starbreaker prawdziwy popis dawał Jean-Pierre Abboud - charyzmatyczny i śpiewający bezbłędnie technicznie wokalista. Zachwycała gra gitarzystów - zwłaszcza ich lekkość w przeplataniu motywów, ostre jak brzytwy solówki i talent do wydobywania niezapomnianych melodii w tradycyjnym metalowym stylu. W Behind The Iron muzycy musieli się mocno napracować, żeby uzyskać taki zestaw riffów i jeszcze dodać do tego maidenowe ozdobniki. W Speed Queen zawarto pełną moc speed metalu i moc legendarnego Exciter. Na płytę trafił także heavy metalowy utwór Fallen Heroes w tradycyjnym epickim stylu, bliskim muzyce tego rodzaju z USA (inteligentnie rozplanowany i mający specyficzny klimat). Pomimo, że album nagrano skromnymi środkami, wszystko brzmiało przejrzyście, a układ kompozycji był wyjątkowo staranny i zahaczający o absolutny old schoolowy profesjonalizm.
Początek [2] to fenomenalny zadziorny Shaded Mirror i numery w podobnym tonie wypełniły cały krążek. Na szczęście zespół nie zwolnił w porównaniu do debiutu i pełne werwy natarcia gitarzystów w Termination Shock emanowały surowością niemal w manierze angielskiego Raven. Swoboda riffowania w Foreverman przenikała chwytliwa przebojowość i bardziej podniosłe partie. W Diary Of A Maiden wymieszano wszystko co najlepsze w tradycyjnym metalu: dynamiczny początek oraz nostalgiczne reminiscencje najwspanialszych ballad lat 80-tych. W wysublimowanym After The Future w pewnym momencie muzycy przechodzili do zachwycającego natarcia i po raz kolejny dewastowali. W speedmetalowym Deepspace było zapewne najwięcej klasyki w stylu amerykańskim. Na koniec elektryzujący Terra Exodus, gdzie wpływy i powiązania z wczesnym Striker przybierały realną formę, bo solówki zagrał gościnnie Ian Sandercock. Pod względem instrumentalnym, na albumie uwagę zwracały zdumiewające basowe natarcia Dave`a Arnolda.
[3] startował morderczym Take The Wheel, serwującym szybkość połączoną z ozdobnikami w stylu Iron Maiden. Dumna melodię wsparł świetny pojedynek gitarowy Riesa i Schadlicha. Niestety Dark Skull to już tylko poprawny tradycyjny heavy z ogranymi motywami amerykańskimi. Kiedy ekipa grała szybciej to jednak prezentowała się lepiej i miejscami niemal speedowy The Law to już taki Traveler, którego warto słuchać. Muzycy z dużą dozą elegancji posuwali się naprzód w Rebels Of Earth z nieźle skonstruowanymi przejściami do zwrotek i łagodnie bujającą główną linią melodii - by zaraz zaskakoczyć częścią drugą, majestatyczną w wybornym fragmencie z solówkami. Epicki dramatyzm emanował z i ten utwór wypadł także okazale, choć było nieco gitarowo w motywach przewodnich prościej. Metalowy majestat emanował w ultraheroicznym Vagrants Of Time, gdzie zespół nie spieszył, a wszystko znowu akcentowali gitarzyści w kapitalnym pojedynku. Na tle wybornych instrumentalistów bladziej wypadł wokalista Jean-Pierre Abboud, z niewiadomych powodów notując słabszy wystep. Jedyny wokalny przebłysk następował w ostrym Heavy Hearts, być może z powodu stonowanych gitar, grających z nutą melancholii. Najdłuższy tytułowy Prequel To Madness zostawiono na koniec. Od razu duet gitarowy zaznaczał swoją rolę, później nastrojowo się to wszystko rozwijało w wolniejszym tempie. Ten kawałek nie pozwalał się nudzić, bo nagle znowu Traveler wchodził w speedowe tempa, a perkusista bombardował w atomowym stylu.
Matt Ries dołączył do heavymetalowego Kontact (EP-ka First Contact w 2022 i Full Contact w 2024).

Jean-Pierre Abboud (ex-Shadow Self, ex-Borrowed Time, Gatekeeper, Syrinx), Matt Ries (ex-Reborn Pariah, Hrom, Gatekrashör),
Toryin Schadlich (Hazzerd), Dave Arnold (ex-Striker), Chad Vallier (ex-Stinger, Riot City), Jake Axl Wendt (ex-W.M.D., Hrom)