
Szwedzka grupa powstała w Kalix w 1998, która z czasem przemieniła się niemal w jednoosobowy projekt. Debiut przede wszystkim opierał się na gitarowym talencie Englunda, który grał szybko i w sposób urozmaicony, choć czasem trudno było nadążyć za tymi zmianami tempa. Wiele się działo już w obrębie dwóch pierwszych utworów From Heaven To Hell i Sky Travellers z dobrymi melodiami, ale jakoś szczególnym heroizmem ani refrenów ani motywów głównych nie powalały. Gitara Thorbjörna Englunda miała godne wsparcie ze strony grającego gościnnie na klawiszach multiinstrumentalisty Larsa Erica Mattssona - te dialogi pomiędzy nim a Englundem oraz jego własne pasaże były na tej płycie elementem najbardziej frapującym. Za to przeciętny wokal raczej przypadkowo dobranego do składu Hussni Mörsare i jego gra na gitarze rytmicznej niczym się nie wyróżniały. Facet miał głos szorstki i nieociosany, który pewnie w brutalniejszej muzyce sprawdziłby się lepiej. Ogólnie Winterlong grał szybko i pojawiał się też powermetal na granicy speedu w bojowym fantasy Valley Of The Lost. Muzyka sprawiała wrażenie, że Englund gdzieś się niepotrzebnie spieszył, a zanim pośpiesznie podążali pozostali (Nosferatu, Written In Blood). Wolniejsze The Water Spirit oraz Mystery Of Life (w riffach nawiązujący do thrashu z Bay Area) to postawienie na tradycyjny heavy, ale te utwory też nie porywały. Ballada Driven By Insanity na zakończenie blada, ale w zasadzie skupiająca jak w soczewce poziom całości. Producentem był Mattsson i on postawił na granie łagodne i lekkie - zapewne dołożenie gitarowego ciężąru nie wyszłoby tej muzyce na dobre. Englund w 2002 ten skład rozwiązał, a Hussni Mörsare, Erik Tornberg i Toni Erkkilä powołali do życia fatalny Viperine. Później Winterlong wciąż nagrywał, ale raczej na zasadzie projektu Englunda z muzykami sesyjnymi. [2] był nudny, mimo gościnnego udziału Andreasa Lilla z Vanden Plas oraz Andersa Johanssona (ex-Silver Mountain, ex-Malmsteen, Stratovarius). Na plus zaliczyć można solidne techniczne wykonanie melodyjnego power/progresu. Również pozostałe krążki były bardzo przeciętne.
Thorbjörn Englund wydał solowo: Influences w 2006, From The Wilderness w 2015, Before The Storm w 2016, Sold My Soul w 2017 i The Draining Of Vergelmer w 2018; grał też w Star Queen, Sabaton i Civil War.
| ALBUM | ŚPIEW | GITARA | GITARA | BAS | KLAWISZE | PERKUSJA |
| [1] | Hussni Mörsare | Thorbjörn `Thobbe` Englund | Erik Tornberg | Lars Eric Mattsson (gość) | Toni Erkkilä | |
| [2] | Mikael Holm | Thorbjörn `Thobbe` Englund | Mistheria (gość) | Andreas Lill | ||
| [3] | Mikael Holm | Thorbjörn `Thobbe` Englund | Peter Uven | Mistheria (gość) | Leif Eriksson | |
| [4] | Thorbjörn `Thobbe` Englund | Leif Eriksson | ||||
Andreas Lill (Vanden Plas, ex-Missa Mercuria)
| Rok wydania | Tytuł |
| 2001 | [1] Valley Of The Lost |
| 2003 | [2] The Second Coming |
| 2005 | [3] Winterlong |
| 2006 | [4] Metal / Technology |
