Jednorazowy projekt założony w 2001 z inicjatywy muzyków związanych z DC Cooperem i Vanden Plas. Poza wokalistą, który napisał tutaj wszystkie teksty, byli to gitarzysta Alfred Koffler, klawiszowiec Günter Werno, również Stephan Lill z Vanden Plas i słynny Alex Beyrodt, znany choćby z Sinner. Na tym albumie wystąpili także basista Dennis Ward oraz cała armia wokalistów: sam D.C. Cooper w roli boga ognia, Sabine Edelsbacher z Edenbridge jako bogini wody, czarnoskóra śpiewaczka soul Lori Williams (bogini ziemi), Andy Kuntz z Vanden Plas (bóg wody), David Readman z Pink Cream 69 (jako narrator) i w końcu Isolde Gross w roli samej Mercurii. Zgodnie z założeniami twórców, album był metalową rock-operą, ale pozbawioną męczących pojedynków wokalnych, pseudo-symfonicznych orkiestracji czy pokręconych linii melodycznych. Tak jakby grupa przyjaciół z niekłamaną przyjemnością oddała się przygodzie, o której już wówczas wiedzieli, że była jednorazowa. Muzycznie Missa Mercuria oscylowała wokół Vanden Plas, Royal Hunt i tzw. twórczości popularnej. Produkt finalny mógł z pewnością zadowolić zwolenników prog-metalu, jak i odbiorców ogólnie rozumianych list przebojów. Ta łatwość odbioru miała swoje złe strony - krążek szybko przelatywał, nie zostawiając wiele w pamięci. Do najlepszych numerów należały: tytułowy Missa Mercuria z riffem do złudzenia przypominającym Ytse Jam Dream Theater, zagranym nieco w stylu Within Temptation Whisper Of The Soul, brawurowo zaśpiewany przez Kuntza Spirit Of Wisdom, a także przebojowe The Fairy Tale Of Truth oraz Farewell For Love`s Sake. Sama historia opowiadała o konieczności zachowania równowagi w naturze i była analizą korelacji jego rozkawałkowanej jaźni z harmonią panującą odwiecznie we wszechświecie (kolejna odsłona starożytnej filozofii Yin-Yang).
Alex Beyrodt grał potem w Voodoo Circle, Primal Fear oraz Level 10 (Chapter One w 2015 - składu dopełnili Russell Allen, Roland Grapow, Alessandro Del Vecchio, Mat Sinner i Randy Black. Dennis Ward grał Place Vendome (z Werno), Sunstorm (znów z Werno), na płycie Boba Catley`a Immortal, w Wicked Sensation, First Signal, Unisonic i Magnum. DC Cooper dołączał do Steel Seal i Amaran`s Plight, w końcu wrócił w szeregi Royal Hunt. Andreas Lill grał również w All My Shadows (Eerie Monsters w 2023).

DC Cooper (ex-Royal Hunt, Silent Force), Sabine Edelsbacher (Edenbridge), Andy Kuntz (Vanden Plas),
Günter Werno (Vanden Plas, ex-DC Cooper), Stephan Lill (Vanden Plas), Alfred Koffler (Pink Cream 69, ex-DC Cooper),
Alex Beyrodt (ex-Sinner, ex-Jaded Heart, ex-Mat Sinner, ex-The Sygnet, Silent Force),
Andreas Lill (Vanden Plas, Winterlong), Dennis Ward (Pink Cream 69, ex-DC Cooper)