Amerykańska grupa założona w Nowym Jorku latem 1979. W pierwszym składzie poza braćmi Marigny znaleźli się: gitarzysta Danny Simoes, klawiszowiec Frank Antico i perkusista Jerry Cuccurullo (brat Warrena - gitarzysty Duran Duran). W tamtym okresie Gerard De Marigny grał na basie. Wkrótce bracia doszli do wniosku, że ich koledzy ograniczają ich i przystąpili do rekrutacji nowych. Po przesłuchaniu 147 muzyków wybrano bębniarza Walta Woodwarda i basistę Nicka Sodano. Kwartet nagrał debiut, ale zaraz po ukończeniu nagrań Sodano odszedł, a w jego miejsce przyjęto Dave`a Spitza. Ponieważ Sodano był jedynym twórcą niektórych kawałków, wyrzucono je z oryginalnej set listy i nagrano całkowicie nowe kompozycje ze Spitzem. Płyta rozeszła się w ilości 24 000 egzemplarzy - pomimo, że na mix poświęcono jedynie godzinę, a na okładkę wrzucono zdjęcie drzwi fabryki "Mantegazza Irons And Hardware" z logo autorstwa Spitza, które podobno powstało w 8 minut. Była to dość energetyczna muzyka, podchodząca mocno pod Van Halen - zresztą nie dało się ukryć tych fascynacji w grze Gerarda De Margigny. W lipcu 1983 ukazała się recenzja albumu w magazynie "Young Miss" określająca Americade jako "połączenie Van Halen i Grand Funk Railroad" (może dlatego, że na krążku pojawił się cover tych ostatnich We`re An American Band). Zespół święcił triumfy wyprzedając komplety biletów na koncerty i występując w telewizyjnym programie sponsorowanym przez gazetę "Good Times". Pod koniec roku formacja przygotowała się do ponownego wejścia do studia nagrań. W tym celu nawiązano współpracę z uznanym producentem Jeffem Glixmanem, współpracującym dotąd z Kansas, Litą Ford i Gary`m Moore`m. Materiał pod roboczą nazwą Rock Hard nie ukazał się jednak, gdyż między muzykami doszło do kłótni. W rezultacie działalność Americade zawieszono w kwietniu 1984.
Bracia De Marigny pozostali aktywni na polu artystycznym. Zostali poproszeni do napisania muzyki do filmu "Electric Prophet", mającym dotyczyć życia Jimi Hendrixa. Plan nakręcenia filmu jednak upadł, kiedy pojawiły się spięcia dotyczące własności intelektualnej między producentem a scenarzystą. Bracia jednak uzyskali pozwolenie na wydanie płyty z muzyką - ci popełnili błąd sygnując demówkę jako Americade. Ścieżka dźwiękowa nie miała bowiem nic wspólnego z hard rockiem i rozczarowała dawnych fanów. Rozczarowany PJ De Marigny wyprowadził się z Nowego Jorku i uzyskał stopień naukowy z teologii. Gerard pozostał w metropolii, nadal tworząc muzykę i współpracując na tym polu z telewizją. W 1989 gitarzysta podjął próbę wskrzeszenia Americade - za mikrofonem stanął Mark Weitz (ex-Malice), bas objął Tommy Rucci, a za bębnami zasiadł dawny przyjaciel Walt Woodward. Kiedy dwóch ostatnich zdecydowało się kontynuować karierę z Shark Island, De Marigny wraz z Weitzem wrócili do Nowego Jorku, przyjmując basistę Grega Smitha i perkusistę Paula Cammaratę. Ten skład jednak utrzymał się tylko przez parę koncertów, na których Americade serwowali dziwny mix hard rocka i grunge.
W 1995 bracia ponownie się dogadali, ale [2] był kompletną porażką. Później pojawiło się kilka składanek, na które wrzucono wszystkie nagrania leżące przez lata w szufladzie. Walt Woodward zmarł 8 czerwca 2010 z powodu zatrucia alkoholowego, natomiast oryginalny klawiszowiec Frank Antico zmarł 24 lutego 2013 na atak serca. Dave Spitz grał potem w Black Sabbath, Great White, u Paula Sabu, w Stream i Kuni.